Obowiązek wierzyciela wskazania dłużnikowi miejsca zamieszkania lub adresu spełnienia świadczenia

Dłużnik obowiązany jest przesłać sumę pieniężną na swój koszt i niebezpieczeństwo do miejsca zamieszkania wierzyciela i staje się wolny od zobowiązania pieniężnego dopiero z chwilą, gdy przesłana suma pieniężna dojdzie do wierzyciela, natomiast wierzyciel musi dłużnikowi umożliwić należyte spełnienie tego obowiązku, tj. w szczególności wskazać miejsce zamieszkania lub adres, na który dłużnik ma przesłać należność pieniężną.

Powód nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku wskazania dłużnikowi swego adresu, by ten mógł w sposób nakazany (art. 454 § 2 k.c.) spełnić świadczenie pieniężne. Choć dłużnik obowiązany jest przesłać sumę pieniężną na swój koszt i niebezpieczeństwo do miejsca wierzyciela i staje się wolny od zobowiązania pieniężnego dopiero z chwilą, gdy przesłana suma pieniężna dojdzie do wierzyciela, to jednak wierzyciel musi dłużnikowi umożliwić należyte spełnienie tego obowiązku, tj. w szczególności wskazać miejsce zamieszkania lub adres, na który dłużnik ma przesłać należność pieniężną.

Według art. 355 § 1 k.c. dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju i w ten sposób określona jest należyta staranność wymagana od dłużnika. Jednakże nie można nie dostrzegać regulacji z art. 354 § 2 k.c., z której wynika w sposób jednoznaczny obowiązek współdziałania wierzyciela przy wykonywaniu zobowiązania.

Wyrok SN z dnia 13 września 1985 r., IV CR 225/85

Standard: 32441 (pełna treść orzeczenia)