Wyłączenie zastosowania art. 363 § 2 k.c. w sprawie o uiszczenie wartości zużytych pożytków

Przepis art. 363 § 2 k.c., regulujący ustalanie wysokości odszkodowania przy naprawieniu szkody, dotyczy wyłącznie roszczeń odszkodowawczych opartych na przepisach o odpowiedzialności deliktowej lub kontraktowej. Wynika to z brzmienia obu paragrafów art. 363 k.c., gdzie używa się sformułowania "naprawienie szkody". Takiego określenia nie zawierają omawiane przepisy o ochronie własności i nie ma podstaw do stosowania przepisu art. 363 § 2 k.c. przy określaniu wartości zużytych przez samoistnego posiadacza pożytków w ramach przepisu art. 225 w związku z art. 224 § 2 k.c.

W sprawie o uiszczenie wartości zużytych pożytków z rzeczy przez jej posiadacza miarodajna jest wartość tych pożytków w poszczególnych okresach korzystania z rzeczy. Zastosowanie do tego rodzaju roszczenia art. 363 § 2 k.c. rażąco narusza ten przepis.

Wyrok SN z dnia 5 czerwca 1984 r., III CRN 101/84

Standard: 32134 (pełna treść orzeczenia)