Ochrona właścicielska najemcy (art. 690 k.c.) a prawo właściciela do żądania wydania rzeczy przez osobę trzecią (art. 222 k.c.)

Sam fakt, że najemca wobec osób trzecich mógłby korzystać z uprawnienia do żądania wydania przedmiotu najmu na podstawie art. 222 § 1 k.c. w związku z art. 690 k.c., nie wyłącza roszczenia właściciela (wynajmującego) o wydanie przedmiotu najmu na podstawie art. 222 § 1 k.c.

w stosunkach między najemcą a osobami trzecimi ma odpowiednie zastosowanie art. 222 § 1 k.c., normujący roszczenie windykacyjne. Przepisu art. 690 k.c. nie można jednak rozumieć w tym sensie, że uprawnienia najemcy opierającego się na odpowiednim stosowaniu art. 222 § 1 k.c. w jego stosunkach z osobami trzecimi wyłączają bezpośrednio uregulowane roszczenie windykacyjne właściciela, powodując ich przejście na najemcę. Najem ma charakter obligacyjny i taką też naturą charakteryzują się roszczenia wynikające ze stosunku najmu.

Z tej już racji uprawnienia najemcy określone w art. 222 § 1 k.c. nie mogą mieć takiego charakteru jak roszczenia właściciela (wynajmującego), które wynikają wprost z prawa własności. W drodze umowy najmu właściciel nie może przenieść na najemcę tytułu własności, powodując w ten sposób wygaśnięcie swoich uprawnień wypływających z prawa własności. 

Wyrok SN z dnia 13 maja 1982 r., III CRN 85/82

Standard: 31942 (pełna treść orzeczenia)