Zapis zagranicznych środków płatniczych

Rozrządzenie przez spadkodawcę zagranicznymi środkami płatniczymi w formie zapisu jest dozwolone; na obciążonym takim zapisem spadkobiercy, który przejął pozostałe po spadkodawcy zagraniczne środki płatnicze, ciąży obowiązek wykonania zapisu w walucie, na jaką ten zapis opiewa; ocena, czy wykonanie wyroku nakazującego wydanie objętych zapisem zagranicznych środków płatniczych okaże się praktycznie możliwe, wykracza poza granice postępowania rozpoznawczego.

Rozporządzeniem testamentowym na wypadek śmierci jest nie tylko powołanie spadkobiercy (art. 959 k.c.), lecz także obciążenie spadkobiercy obowiązkiem wykonania zapisu na rzecz oznaczonej osoby (art. 968 § 1 k.c.). Z przytoczonych przepisów prawa wynika jednoznacznie, że spadkodawca, mający bądź to we własnej dyspozycji, bądź też na rachunku bankowym zagraniczne środki płatnicze, może je uczynić przedmiotem zapisu. W razie sporządzenia takiego zapisu w zasadzie już z chwilą ogłoszenia testamentu (art. 970 k.c.) pozostaje po stronie spadkobiercy dziedziczącego spadek obowiązek wykonania zapisu przez wydanie zapisobiorcy przeznaczonych mu zagranicznych środków płatniczych.

W postępowaniu rozpoznawczym nie jest możliwe ustalenie, czy wykonanie zapisu w walucie obcej okaże się realne, nie można bowiem wykluczyć i takiej sytuacji, że zużycie przez dłużnika będącej przedmiotem jego zobowiązania waluty obcej, znajdującej się w jego posiadaniu w chwili wyrokowania, nastąpi w czasie między wydaniem wyroku a wszczęciem egzekucji. Dlatego też o tym, czy wykonanie wyroku okaże się praktycznie możliwe, przesądzić może dopiero wynik postępowania egzekucyjnego, w toku którego wierzyciel może wykorzystać także środki prawne, nie mające zastosowania w postępowaniu rozpoznawczym, jak wyjawienie majątku (art. 913-920 k.p.c.).

Wyrok SN z dnia 16 lipca 1980 r., III CRN 115/80

Standard: 31734 (pełna treść orzeczenia)