Przymusowy charakter współwłasności drogi

Współwłasność w częściach ułamkowych jest samoistnym stosunkiem prawa rzeczowego. Nie pełniąc roli służebnej względem stosunku osobistego, jaki łączy określone osoby, służy jednak oznaczonemu celowi. Wspólna rzecz może zatem jedynie stanowić - oczywiście w sensie ekonomicznym - swego rodzaju przynależność innych nieruchomości należących do różnych współwłaścicieli. Występuje ona wówczas na mocy wyraźnego przepisu albo z istoty rzeczy w postaci współwłasności przymusowej, która charakteryzuje się zwłaszcza tym, że współwłaścicielom nie przysługuje prawo żądania zniesienia takiej współwłasności.

Droga umożliwia zaspokojenie pewnej trwałej potrzeby gospodarczej, co wskazuje, że z istoty współwłasności drogi wynika jej przymusowy charakter; zniesienie współwłasności nieruchomości stanowiącej drogę polną, dającą odrębnym nieruchomościom rolnym będącym własnością poszczególnych współwłaścicieli tej drogi odpowiedni dostęp do drogi publicznej, jest więc - bez ich zgody - niedopuszczalne dopóty, dopóki służy ona wszystkim współwłaścicielom.

Swoje uprawnienia w odniesieniu do wspólnej drogi mógłby powód realizować tylko w sposób określony w art. 206 i art. 222 § 2 k.c.

Wyrok SN z dnia 28 września 1978 r., III CRN 172/78

Standard: 31512 (pełna treść orzeczenia)