Niedopuszczalność zażalenia na połączenie sprawy o zasiedzenie nieruchomości spadkowej ze sprawą o dział spadku

Na zarządzenie sądu, którego przedmiotem jest połączenie sprawy o zasiedzenie nieruchomości spadkowej z zawisłą przed nim sprawą o dział spadku w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia o niej w postępowaniu o dział spadku, zażalenie nie jest dopuszczalne (art. 219, art. 394 § 1, art. 685, art. 688 k.p.c.).

Kodeks nakazuje (art. 618 § 2, art. 688 k.p.c.) kumulować ze sprawą o dział spadku spory między współspadkobiercami m.in. o to, czy pewien przedmiot należy do spadku. Oznacza to, że sąd rozpoznający spór o własność, traci swą kompetencję na rzecz innego - już dla nich właściwego - sądu prowadzącego postępowanie o dział spadku.

Wszczęcie przez wnioskodawcę postępowania o zasiedzenie nieruchomości spadkowej w sądzie, w którym już zawisła lub zostanie w jego toku wszczęta - sprawa o dział spadku, wytwarza już sytuację, w której w tym samym sądzie toczy się oddzielnie kilka takich spraw, związanych ze sobą i mogących być objęte jednym wnioskiem. Nie można więc dla rozwikłania tej sytuacji posłużyć się przekazaniem, skoro instytucja przekazywania spraw miedzy wydziałami właściwego sądu nie jest znana kodeksowi postępowania cywilnego.

Nakaz połączenia sprawy o zasiedzenie nieruchomości spadkowej ze sprawą o dział spadku reguluje więc tu sąd w sposób unormowany - w dostosowanym do takiej sytuacji i mającym odpowiednie zastosowanie w postępowaniu nieprocesowym (art. 13 § 3 k.p.c.) - przepisie art. 219 k.p.c.

W katalogu § 1 art. 394 k.p.c. - dającym taksatywne wyliczenie zaskarżalnych w drodze zażalenia postanowień sądu i zarządzeń przewodniczącego - nie wymieniono zarządzenia przez sąd łącznej rozprawy dla kilku spraw.

Postanowienie SN z dnia 25 lipca 1978 r., IV CZ 115/78

Standard: 31492 (pełna treść orzeczenia)