Ustanowienia kuratora dla strony zamieszkałej za granicą

Żaden przepis z zakresu międzynarodowego postępowania cywilnego nie wyłącza ani wprost, ani nawet w sposób pośredni, możliwości ustanowienia kuratora dla strony zamieszkałej za granicą, i to także wtedy, gdy ta strona jest cudzoziemcem.

Gdyby ustanowienie kuratora dla strony zamieszkałej za granicą nie było dopuszczalne, to kodeks postępowania cywilnego musiałby w sposób szczególny normować bieg postępowania na wypadek niemożności ustalenia adresu takiej strony. Tymczasem nie ma w tym względzie żadnego przepisu szczególnego poza ogólnymi przepisami art. 144 k.p.c. Analiza obowiązujących przepisów kodeksu postępowania cywilnego prowadzi do wniosku, że żaden z przepisów tego kodeksu nie wyłącza dopuszczalności ustanowienia - w myśl art. 144 k.p.c. - kuratora dla strony, która ostatnio zamieszkiwała za granicą i której miejsce obecnego pobytu nie jest znane. Odmienny pogląd jest nie do przyjęcia również dlatego, że prowadziłby w konsekwencji do pozbawienia strony zamieszkałej w kraju możności dochodzenia w drodze sądowej swych praw w wypadku niemożności ustalenia aktualnego miejsca pobytu strony przeciwnej, zamieszkałej za granicą. Tak daleko idący skutek musiałby wynikać z wyraźnego przepisu prawa, przepisu zaś takiego, jak już wyżej wskazano, nie ma.

Wyrok SN z dnia 10 kwietnia 1978 r., III CRN 40/78

Standard: 31438 (pełna treść orzeczenia)