Pojęcie "orzeczenie", o którym mowa w art. 1145-1146 k.p.c.

Wyrok zagranicznego sądu oddalający skargę o uchylenie wyroku sądu polubownego nie jest wyrokiem podlegającym uznaniu na podstawie art. 1145 § 1 k.p.c.

Postanowienie SN z dnia 6 listopada 2009 r., I CSK 159/09

Standard: 67997 (pełna treść orzeczenia)

Zobacz glosy

Rzeczywiste znaczenie warunku przewidzianego w art. 1145 § 1 k.p.c. co do tego, aby orzeczenie zagraniczne było orzeczeniem sądu, jest takie, że w wypadku gdy tak przewiduje obce prawo, może nim być również orzeczenie (akt) organu innego niż sąd.

Za taką wykładnią art. 1145 § 1 k.p.c. wypowiedział się Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 2.IX.1975 r. I CR 559/75 i utrzymał ją - mimo rozbieżnych głosów doktryny - w orzeczeniu z dnia 18.XI.1982 r. I C 386/82. Odmienne stanowisko, wyrażone przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 10.I.1978 r. I CR 308/77, jest trudne do aprobaty, ponieważ Sąd Najwyższy przyjął, że jasna i jednoznaczna treść art. 1145 § 1 k.p.c. sprzeciwia się jego funkcjonalnej wykładni i stąd przepis ten powinien być stosowany ściśle. Potrzeba sięgania do tej metody wykładni aktualizuje się przecież i wówczas, gdy hipoteza tłumaczonej normy prawnej ujęta jest jasno i niedwuznacznie, ale jakieś istotne względy przemawiają za tym, żeby tej normie podporządkować inne, zbliżone sytuacje, wyraźnie w hipotezie tej normy nie przewidziane. Ustalenie rzeczywistej treści wspomnianego przepisu z uwzględnieniem funkcji, jaką ma spełniać, usprawiedliwiała już przyjęta w międzynarodowym procesie cywilnym zasada respektowania sądów i innych organów zagranicznych oraz orzeczeń i innych aktów pochodzących od tych organów.

Postanowienie SN z dnia 20 września 1983 r., II CR 278/83

Standard: 32053 (pełna treść orzeczenia)