Niedopuszczalność umownego wyłączenia uprawnienie pracownika do wynagrodzenia za czas gotowości do pracy

Postanowienie umowy o pracę, wyłączające uprawnienie pracownika zatrudnionego u osoby fizycznej do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących zakładu pracy, jest nieważne z mocy art. 18 § 2 k.p. w związku z art. 81 § 1 k.p.

Odpłatność pracy świadczonej w ramach stosunku pracy należy do rzędu podstawowych i bezwzględnie obowiązujących zasad prawa pracy (art. 13 k.p.). Na podstawie art. 22 k.p. zatrudnienie pracownika jest możliwe tylko za wynagrodzeniem. Pracownikowi przysługuje w zasadzie wynagrodzenie tylko za pracę wykonaną (art. 80 k.p.). Jednakże przepisy prawa pracy przewidują wyjątki uprawniające pracownika do wynagrodzenia za pracę mimo jej nieświadczenia. Jednym z wyjątków od zasady wynagradzania tylko za pracę wykonaną jest prawo pracownika do wynagrodzenia za czas gotowości do świadczenia pracy, jeżeli nie mógł jej wykonywać z przyczyn dotyczących zakładu pracy (art. 81 § 1 k.p.) W takim przypadku, podobnie jak i w razie nie zawinionego przez pracownika przestoju, przysługuje wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania określonego stawką godzinową lub miesięczną (art. 81 § 1 i 2 k.p.).

Uchwała SN z dnia 18 października 1977 r., I PZP 23/77

Standard: 31359 (pełna treść orzeczenia)