Profesor uczelni jako współautor skryptu adiunkta

Wkład twórczy profesora wyższej uczelni przy opracowywaniu wspólnie z adiunktem tejże uczelni skryptu służącego do nauki przedmiotu wykładanego przez tego profesora może polegać nie tylko na wspólnym pisaniu skryptu, ale także na wykorzystaniu notatek z wykładów, będących owocem pracy naukowej profesora.

Dla uznania profesora za współautora skryptu wystarczające jest także opracowanie go przez adiunkta w porozumieniu z profesorem na podstawie wyników badań naukowych i koncepcji naukowych będących owocem pracy naukowej profesora oraz według jego wskazówek co do układu i treści.

Przy współautorstwie charakterystyczne jest tylko, że utwór jest dziełem będącym wynikiem wspólnego wkładu twórczego jego autorów. W obu wypadkach o prawie autorskim decyduje wkład twórczy, bez którego dzieło nie powstałoby. Wkład twórczy może przejawiać się w różnej postaci, m.in. w zależności od rodzaju utworu (literacki, naukowy, artystyczny).

Na powodzie, a nie na pozwanym, spoczywa ciężar udowodnienia, że cały skrypt jest owocem jego własnej pracy naukowej i że nie został opracowany na podstawie wyników badań naukowych i notatek pozwanego

Wyrok SN z dnia 8 września 1976 r., IV CR 329/76

Standard: 31271 (pełna treść orzeczenia)