Świadectwo niewłaściwe w rozumieniu art. 99 § 1 k.p.

W przypadku „niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy” w rozumieniu art. 99 § 1 k.p. podstawą faktyczną kierowanego przez pracownika względem pracodawcy roszczenia odszkodowawczego w limitowanej wysokości określonej w art. 99 § 2 k.p. jest doznany uszczerbek majątkowy spowodowany „tylko” niewydaniem świadectwa pracy przez pracodawcę, względnie złożeniem przez pracodawcę wadliwego oświadczenia wiedzy przez zamieszczenie w treści tego dokumentu błędnych informacji na temat przebiegu zatrudnienia pracownika. Tak więc siłą rzeczy były pracownik, domagający się od dotychczasowego pracodawcy zapłaty odszkodowania i wywodzący przedmiotowe żądanie z faktu, że jego stosunek pracy wygasł i uległ zdecydowanie przedwczesnemu zakończeniu, nie może opierać swego roszczenia na podstawie normatywnej wynikającej z art. 99 § 1 k.p.

Wyrok SN z dnia 25 listopada 2021 r., II PSKP 57/21

Standard: 68517 (pełna treść orzeczenia)

Świadectwo pracy, w którym wskazano, zgodnie ze stanem faktycznym, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika jako tryb rozwiązania stosunku pracy, jest - w razie wykazania przez pracownika niezgodności z prawem takiego rozwiązania umowy o pracę - świadectwem niewłaściwym w rozumieniu art. 99 § 1 k.p.

Zakład pracy jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy. Obowiązku zamieszczenia w nim trybu rozwiązania stosunku pracy nie uchyla wniesienie przez pracownika odwołania od takiego rozwiązania. W tym stanie rzeczy zakład pracy bierze na siebie ryzyko wydania niewłaściwego świadectwa pracy, jeżeli tryb rozwiązania stosunku pracy, zastosowany przez zakład pracy, okaże się w przyszłości dokonany z naruszeniem prawa. Ryzyka tego w żadnym przypadku nie można przerzucać na pracownika. Jeżeli więc pracownik wykaże, że rozwiązanie umowy o pracę nie było zgodne z prawem, świadectwo pracy jest w rozumieniu art. 99 § 1 k.p. świadectwem niewłaściwym, chociaż w chwili jego wydania w swej treści, dotyczącej przyczyny rozwiązania umowy o pracę, odpowiadało ówczesnemu stanowi faktycznemu. Rozwiązanie takie jednak już było niezgodne z prawem. Świadectwo zaś niewłaściwe rodzi w świetle art. 99 § 1 k.p. roszczenie o naprawienie szkody, jaką zakład pracy wyrządził wskutek wydania takiego świadectwa.

Uchwała SN z dnia 13 lipca 1976 r., I PZP 22/76

Standard: 31170 (pełna treść orzeczenia)