Wynagrodzenie za pracę w godzinach przekraczających ustawowy skrócony czas pracy

W art. 145 § 1 k.p. ustawodawca nie uregulował jednolitej normy czasu pracy dla danego zbioru zatrudnionych, ale scedował to działanie na pracodawcę, który określa tę kwestię po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami, a także po zasięgnięciu opinii lekarza. Per analogiam względem art. 150 k.p. należy przyjąć, że „ustalenie pracodawcy” z art. 145 § 2 k.p. powinno przybrać formę układu zbiorowego pracy albo regulaminu pracy. W takim wypadku norma czasu pracy będzie „obowiązywać” danego pracownika (w rozumieniu art. 151 § 1 k.p.) na podstawie postanowienia regulaminu pracy (układu zbiorowego pracy) w związku z upoważnieniem z art. 145 § 1 k.p. Nie ma wątpliwości, że wykonywanie pracy ponad tak określony limit kwalifikowane jest jako praca w godzinach nadliczbowych.

Wyrok SN z dnia 20 marca 2019 r., I PK 258/17

Standard: 61429 (pełna treść orzeczenia)

Za pracę w godzinach przekraczających ustawowy skrócony czas pracy w rozumieniu art. 130 k.p. przysługuje wynagrodzenie dodatkowe, jak za pracę w godzinach nadliczbowych (uchwała (7) SN z dnia 25.X.1968 r. III PZP 18/68).

Uchwała SN z dnia 21 listopada 1975 r., V PZP 5/75

Standard: 30953 (pełna treść orzeczenia)