Pojazd pozostawiony w warsztacie samochodowym w celu jego naprawy
Pojęcie ruchu mechanicznego środka komunikacji; pojazdu mechanicznego Umowa przechowania (art. 835 k.c.) Przedmiot umowy o dzieło; oznaczenie dzieła
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Szkoda wyrządzona w czasie postoju pojazdu mechanicznego na skutek działania urządzenia niebędącego pojazdem mechanicznym i niepozostającego z tym pojazdem w jakimkolwiek związku technicznym i prawnym, dotycząca odłączonej części składowej pojazdu, w warsztacie mechanicznym, w związku z jej naprawą, nie jest szkodą powstałą w związku z ruchem pojazdu mechanicznego.
Co do zasady, przepis art. 34 ust. 2 pkt 3 u. ob. ub. nie wyłącza odpowiedzialności ubezpieczyciela za szkody powstałe podczas postoju pojazdu mechanicznego w związku z jego naprawą. Brak jest zatem podstaw do ograniczenia odpowiedzialności ubezpieczyciela za szkody powstałe w czasie naprawy pojazdu mechanicznego, niezależnie od tego czy naprawa jest wykonywana na trasie jazdy, czy też w zakładzie mechanicznym, przy czym mając na względzie wyżej przedstawioną wykładnię pojęcia ruchu funkcjonującą na gruncie ustawodawstwa unijnego i krajowego, musi istnieć związek wyrządzonej szkody z funkcją pojazdu jako środka transportu.
W sprawie zasadnicze znaczenie ma natomiast okoliczność, że szkoda została wyrządzona przez działanie urządzenia, niebędącego pojazdem mechanicznym i niepozostające z tym pojazdem w jakimkolwiek związku technicznym oraz prawnym, na odłączoną celowo część składową pojazdu mechanicznego. W konsekwencji źródłem zagrożenia, które ostatecznie doprowadziło do powstania szkody, nie był pojazd mechaniczny, lecz odłączona jego część składowa poddana intencjonalnemu działaniu innego urządzenia. Oczywiście, wymontowanie jednej z części składowych pojazdu mechanicznego samo przez się nie pozbawia tego pojazdu integralności, w tym sensie, że możliwy jest jeszcze ruch tego pojazdu, który może doprowadzić do wyrządzenia szkody, ale aby doszło do powstania odpowiedzialności ubezpieczyciela w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zagrożenie i szkoda muszą pochodzić od tego rodzaju pojazdu.
Zatem, dla oceny, czy szkoda pozostaje w związku z ruchem pojazdu istotne znaczenie ma w tej sprawie to, że odłączenie części składowej od pojazdu mechanicznego było właśnie wynikiem zamierzonego działania, a nie skutkiem działania sił mechanicznych (np. samoczynne odłączenie się koła w czasie postoju pojazdu i uderzenie, wskutek którego doszło do wyrządzenia szkody). Do wypadku nie doszło również w związku z wymontowywaniem części składowej pojazdu mechanicznego i to niezależnie od tego czy szkoda została wyrządzona fizycznie przez ten pojazd (np. przewrócenie się pojazdu), czy też przez odłączoną część (np. niekontrolowany upadek po jej wymontowaniu).
Po odłączeniu, od unieruchomionego pojazdu mechanicznego, części składowej w celu poddania jej diagnostyce i ewentualnie naprawy nie istniał już związek mechaniczny i funkcjonalny pojazdu z wymontowanym kołem, w tym sensie, że ta cześć składowa nie była poddana działaniu pojazdu, a zatem pojęcia ruchu pojazdu mechanicznego nie tylko w znaczeniu fizycznym, ale i prawnym nie sposób rozciągać na samą część składową odłączoną świadomie od pojazdu mechanicznego i poddaną celowemu działaniu innych urządzeń, niebędących pojazdami mechanicznymi, a wchodzących w skład przedsiębiorstwa wprawianego w ruch za pomocą sił przyrody.
Wyrok SN z dnia 25 czerwca 2020 r., II CSK 715/18
Standard: 65810 (pełna treść orzeczenia)
Kwestia oceny prawnej umowy o oddaniu samochodu do naprawy została w judykaturze przesądzona i nie budzi wątpliwości, że ma ona charakter mieszany i należy do niej stosować przepisy umowy o dzieło i umowy przechowania. Pozwany miał zatem obowiązek starannego przechowania i zabezpieczenia powierzonego mu przedmiotu podlegającego naprawie (tak SN w wyroku z 5 lutego 2002r. II CKN 894/99).
W uzasadnieniu wyroku z 25 listopada 2004 roku V CK 235/04 Sąd Najwyższy wskazał, że powód, oddając samochód do naprawy, oczekiwał w równym stopniu na to, że zostanie on naprawiony, jak i że będzie mógł go odebrać z warsztatu pozwanego.
Pozwany, przyjmując samochód do naprawy, powinien dołożyć takiej samej staranności, zarówno wykonując jego naprawę, jak i przechowując w tym czasie ów samochód.
Przyjmujący zamówienie zobowiązany jest do naprawienia szkody spowodowanej niezachowaniem należytej staranności (art. 471 k.c. w zw. z art. 472 k.c.). Jeżeli nie można mu przypisać zawinionego niedopełnienia obowiązków przechowawcy, to mimo utraty powierzonego do naprawy przedmiotu, nie odpowiada za jego przypadkową utratę. Jednak innej staranności oczekiwać należy od osób, które nie będąc profesjonalistami w zakresie przechowywania samochodów, w związku ze świadczeniem usług w zakresie ich napraw czy remontów przyjmują je przy tej okazji, na ogół na krótki lub wręcz bardzo krótki czas na przechowanie, nie czerpiąc z tego dodatkowego dochodu, a innej od osób, które zajmują się przechowywaniem zawodowo.
Konkludując, stwierdzić należy, że w realiach konkretnej sprawy czynnikiem determinującym odpowiedzialność właściciela warsztatu samochodowego za kradzież powierzonego mu do naprawy pojazdu jest zachowanie należytej staranności,
Wyrok SA w Warszawie z dnia 26 marca 2018 r., VI ACa 1086/16
Standard: 32071 (pełna treść orzeczenia)