Strona podmiotowa czynu określonego w art. 300 § 2 k.k.

Konstrukcja przestępstwa określonego w art. 300 § 2 kk zakłada, że sprawca traktuje udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenie swojego wierzyciela jako środek do osiągnięcia założonego celu, jakim jest udaremnienie wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego. Sprawca musi sobie zdawać sprawę z działań wierzyciela zmierzających do dochodzenia swoich roszczeń. Orzeczenie, którego wykonanie ma na celu udaremnić sprawca może pochodzić od Sądu lub innego organu państwowego. 

Wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 13 lutego 2024 r., III K 86/22

Standard: 79190 (pełna treść orzeczenia)

Momentem, od którego dłużnik ma świadomość, że zadysponowanie przez niego majątkiem (poprzez usunięcie, ukrycie, zbycie, darowanie, zniszczenie, obciążenie lub uszkodzenie jego składników) naraża go na odpowiedzialność z art. 300 § 2 kk jest moment, kiedy wierzyciel w sposób niebudzący wątpliwości zasygnalizuje, że zamierza dochodzić swojej wierzytelności, w szczególności świadczy o tym wezwanie do zapłaty czy wniesienie pozwu. 

Wyrok SO w Siedlcach z dnia 2 sierpnia 2022 r., II Ka 434/22

Standard: 79080 (pełna treść orzeczenia)