Niedopuszczalność oparcia wyroku na uznaniu z zastrzeżeniem warunku

Wyrok nie może być oparty na uznaniu, które uzależnia spełnienie dochodzonego pozwem żądania od warunku.

Podczas gdy prawo cywilne w zasadzie dopuszcza uzależnienie skutków uznania od spełnienia warunku (art. 89 k.c.), w prawie procesowym brak w tym zakresie przepisu, z czego wynika wniosek, iż czynności procesowe, z uwagi na konieczność pewności postępowania, nie mogą być dokonane pod warunkiem. Odmienna wykładnia pozostawałaby w sprzeczności z celem wyroku, który polega na rozstrzygnięciu konfliktu i wprowadzeniu pewności prawa w stosunkach stron. Cel ten nie byłby osiągnięty, gdyby wykonanie wyroku było uzależnione od spełnienia się przyszłego i niepewnego zdarzenia. Wyrok zatem nie może być oparty na uznaniu, które uzależnia spełnienie dochodzonego pozwem żądania od warunku. Z tego względu procesowe uznanie powództwa dokonane pod warunkiem nie jest dopuszczalne i sąd powinien je pominąć. Trzeba mieć również na uwadze, iż stosownie do art. 213 § 2 k.p.c. uznanie podlega ocenie sądu.

Wyrok SN z dnia 1 czerwca 1973 r., II CR 167/73

Standard: 30623 (pełna treść orzeczenia)