Dopuszczalność zaskarżenia orzeczeń zbędnych i niedopuszczalnych

Celem środków odwoławczych jest usuwanie lub naprawianie wadliwych orzeczeń sądów I instancji.

Orzeczenie zbędne i niedopuszczalne jest z powodu tych właśnie cech wadliwe. Może więc być zaskarżone. Gdyby zresztą nie dopuścić do jego zaskarżenia, wynikłaby paradoksalna sytuacja, w której orzeczenie zupełnie wadliwe, bo nie przewidziane w k.p.c., zawsze pozostawałoby w mocy, podczas gdy orzeczenie o tyle mniej wadliwe, że przewidziane w k.p.c., jakkolwiek sprzeczne z pewnymi jego przepisami, byłoby zaskarżalne. Ograniczenia w zaskarżaniu orzeczeń nie przewidzianych przez k.p.c. w przepisach księgi drugiej mogą wynikać z przepisu zdania 2 art. 518 k.p.c., według którego zażalenie przysługuje tylko "w wypadkach wskazanych w ustawie".

Gdy zaś ustawa nie przewiduje wydania postanowienia, to niewątpliwie nie przewiduje też zażalenia na nie.

Postanowienie SN z dnia 19 maja 1972 r., I CZ 74/72

Standard: 30488 (pełna treść orzeczenia)