Zawiadomienie "niecierpiące zwłoki" o terminie posiedzenia (art. 137 k.p.k. art. 249 § 5 k.p.k.)
Podstawy ogólne stosowania środka zapobiegawczego (art. 249 k.p.k.) Przedłużenie okresu stosowania tymczasowego aresztowania (art. 263 k.p.k.)
Jeśli z jakichś przyczyn - niedopatrzenia pracownika sekretariatu lub sądu, zaszła potrzeba powiadomienia tego obrońcy o terminie posiedzenia w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania w ostatniej chwili, Sąd winien podejść do sprawy rozsądnie i dodatkowo przekazać tę informację telefoniczne, aby mieć pewność, że wiadomość dotarła do adresata na czas. Pewności takiej nie daje z natury rzeczy potwierdzenie transmisji danych faksem, bo świadczy ono tylko o nadaniu komunikatu, a nie o jego odbiorze.
Obraza przepisu art. 249 § 5 k.p.k. nie miała wpływu na treść kwestionowanego rozstrzygnięcia. Należy zauważyć, iż dopuszczalnego w myśl ustawy powiadomienia faksem dokonano przed terminem posiedzenia, a obecność obrońcy podejrzanego na posiedzeniu nie miała w tym wypadku obowiązkowego charakteru. Nieobecność na posiedzeniu nie zamykała także możliwości zaskarżenia postanowienia. Rangę naruszenia przepisów procesowych osłabia również fakt, że ustawa umożliwia złożenie w każdej chwili wniosku o zmianę lub uchylenie środka zapobiegawczego. Warto podkreślić, że w tej sprawie obrońca skorzystał z możliwości zaskarżenia wydanego pod jego nieobecność postanowienia, ale przedstawione przez niego argumenty nie podważyły skutecznie tego rozstrzygnięcia. Ten fakt świadczy zaś najlepiej o tym, iż owo eksponowane w zażaleniu uchybienie nie miało wpływu na treść postanowienia.
Postanowienie SA w Katowicach z dnia 27 maja 2009 r., II AKz 359/09
Standard: 30252
Strona nie może powoływać się na nieotrzymanie pisma sądu, jeżeli, będąc zawiadomiona o jego nadejściu, nie zgłasza się po jego odbiór. Nie może także zasłaniać się nieotrzymaniem zawiadomienia telefonicznego, gdy zawiadomienia tego nie odczytuje z aparatury rejestrującej nadesłany tekst.
Równoważność w sferze skutków procesowych, doręczeń dokonanych bezpośrednio do rąk adresata z doręczeniami zastępczymi oraz zawiadomień przy wykorzystaniu urządzeń telefonicznych lub teleksowych, sprawiać musi, że strona nie może powoływać się na niezachowanie przez organ procesowy rygorów przewidzianych dla doręczeń pism lub zawiadomień
Postanowienie SN z dnia 20 października 1998 r., III KZ 182/98
Standard: 43530 (pełna treść orzeczenia)