Wzmianka o solidarności w sentencji orzeczenia

Sąd, w sytuacji braku wniosku ze strony wierzyciela, aby zasądzić od pozwanego dochodzoną wierzytelność solidarnie jest związany żądaniem pozwu i gdyby zasądził dochodzoną kwotę solidarnie z innymi dłużnikami, orzekałby w istocie ponad żądanie pozwu, czego zabrania art. 321 k.p.c. Ponadto z art. 325 k.p.c., nie wynika, że w wyroku należy, gdy zasądzane jest świadczenie od jednego z dłużników solidarnych, wskazać, iż jest to odpowiedzialność solidarna z innymi dłużnikami. Przepis ten zobowiązuje sąd do tego, aby w sentencji wyroku rozstrzygnął o żądaniach stron. Postanowienie to koresponduje z art. 321 k.p.c. i stanowi jeszcze jeden dowód na to, że skoro żądanie stron nie obejmowało zasądzenia od pozwanego dochodzonej należności solidarnie z innymi dłużnikami, to prawidłowo Sąd Apelacyjny nie wprowadził do sentencji wyroku rozstrzygnięcia w tej kwestii.

Brak wzmianki w sentencji wyroku, że odpowiedzialność pozwanego jest solidarna z dwoma innymi członkami zarządu nie stanowi, jak to sugeruje skarżący, zagrożenia dla jego interesów. Jeżeli powód wystąpi z egzekucją przeciwko pozwanemu, a zasadzona na jego rzecz wierzytelność został już w całości lub w części zaspokojona przez innego dłużnika lub dłużników solidarnych, to będzie pozwanemu przysługiwało powództwo przeciwegzekucyjne z art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.

Wyrok SN z dnia 11 marca 2016 r., I CSK 168/15

Standard: 21963 (pełna treść orzeczenia)

W sentencji wyroku zasądzającego należność od jednego lub więcej pozwanych, którzy odpowiadają solidarnie z inną osobą, dopuszczalne jest umieszczenie wzmianki o tej solidarności tylko wtedy, gdy w stosunku do tej osoby zapadł już wcześniej prawomocny wyrok zasądzający od niej tę samą należność. W braku bowiem takiej wzmianki mogłaby zachodzić - przy istnieniu kilku tytułów egzekucyjnych - obawa, że wbrew istocie solidarności, polegającej na tym, iż zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (art. 366 § 1 k.c.), ta sama należność byłaby kilkakrotnie uiszczona.

Nie należy natomiast umieszczać takiej wzmianki już w pierwszym wyroku, albowiem nie wiadomo jeszcze wtedy, czy w przyszłości zapadnie wyrok zasądzający również od innej osoby należność, za zapłatę której wszyscy dłużnicy powinni by odpowiadać solidarnie.

Wyrok SN z dnia 20 maja 1969 r., II CR 139/69

Standard: 29925 (pełna treść orzeczenia)