Wyrok z dnia 1969-05-20 sygn. II CR 139/69

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CR 139/69

Wyrok z dnia 20 maja 1969 r.

W sentencji wyroku zasądzającego należność od jednego lub więcej pozwanych, którzy odpowiadają solidarnie z inną osobą, dopuszczalne jest umieszczenie wzmianki o tej solidarności tylko wtedy, gdy w stosunku do tej osoby zapadł już wcześniej prawomocny wyrok zasądzający od niej tę samą należność. W braku bowiem takiej wzmianki mogłaby zachodzić - przy istnieniu kilku tytułów egzekucyjnych - obawa, że wbrew istocie solidarności, polegającej na tym, iż zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (art. 366 § 1 k.c.), ta sama należność byłaby kilkakrotnie uiszczona.

Przewodniczący: sędzia B. Łubkowski. Sędziowie: J. Policzkiewicz (sprawozdawca), J. Przybylski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z powództwa Mieczysława W. przeciwko Skarbowi Państwa (Więzienie Karno-Śledcze w W.) o zapłatę, na skutek rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu z dnia 30 października 1968 r.,

oddalił rewizję.

Uzasadnienie

W pozwie wniesionym dnia 6.X.1966 r. do Sądu Powiatowego w Wałbrzychu powód domagał się zasądzenia od obu pozwanych solidarnie kwoty 25.000 zł z odsetkami i kosztami procesu tytułem odszkodowania za uszkodzenie samochodu przez odbywającego karę pozbawienia wolności pozwanego B.

Pozwany Skarb Państwa (Więzienie Karno-Śledcze w W.) wnosił o oddalenie powództwa.

Sąd Powiatowy wyrokiem zaocznym z dnia 22.II.1967 r. zasądził od B. solidarnie z Więzieniem Karno-Śledczym w W. na rzecz powoda 25.000 zł z odsetkami i kosztami procesu.

Następnie postanowieniem z dnia 31.I.1968 r. Sąd Powiatowy uznał się za niewłaściwy i sprawę przekazał Sądowi Wojewódzkiemu we Wrocławiu.

W dalszym postępowaniu B. nie brał już udziału. Sąd Wojewódzki wyrokiem z dnia 30.X.1960 r. oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego Skarbu Państwa koszty procesu, przy czym w uzasadnieniu ustalił, że powód nawiązał kontakt z odbywającym karę więzienia B. i umożliwił temu ostatniemu korzystanie z samochodu, co doprowadziło do wypadku.

W rewizji powód wnosi o uchylenie tego wyroku i utrzymanie w mocy wyroku sądu Powiatowego z dnia 22.II.1967 r.

Zdaniem skarżącego, wobec uprawomocnienia się wyroku Sądu Powiatowego obejmującego solidarną odpowiedzialność obu pozwanych, sprawa nie powinna się znaleźć na wokandzie Sądu Wojewódzkiego.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Złożenie przez Skarb Państwa odpowiedzi na pozew oraz wzięcie udziału w rozprawie przed Sądem Powiatowym wyłączało możliwość wydania wyroku zaocznego w stosunku do Skarbu Państwa (art. 339 i 340 k.p.c.).

Również treść wyroku zaocznego - pomimo wadliwej jego redakcji - przemawia za tym, że zapadł on tylko w stosunku do pozwanego B. Wskazuje na to użycie słowa "zasądza" tylko względem tego pozwanego.

Skoro zaś ani tym, ani innym wyrokiem nie zasądzono dochodzonego tu roszczenia od Więzienia Karno-Śledczego w W. (Skarbu Państwa), to wzmianka o solidarności jest w wyroku w ogóle bezskuteczna.

Zauważyć wypada, że w sentencji wyroku zasądzającego należność od jednego lub więcej pozwanych, którzy odpowiadają solidarnie z inną osobą, dopuszczalne jest umieszczenie wzmianki o tej solidarności tylko wtedy, gdy w stosunku do tej osoby zapadł już wcześniej prawomocny wyrok zasądzający od niej tę samą należność. W braku bowiem takiej wzmianki mogłaby zachodzić - przy istnieniu kilku tytułów egzekucyjnych - obawa, że wbrew istocie solidarności, polegającej na tym, iż zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (art. 366 § 1 k.c.), ta sama należność byłaby kilkakrotnie uiszczona.

Nie należy natomiast umieszczać takiej wzmianki już w pierwszym wyroku, albowiem nie wiadomo jeszcze wtedy, czy w przyszłości zapadnie wyrok zasądzający również od innej osoby należność, za zapłatę której wszyscy dłużnicy powinni by odpowiadać solidarnie.

Z tych względów oraz na mocy art. 98 i 387 k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

OSNC 1970 r., Nr 2, poz. 38