Fałszywe zeznania jako czyn niedozwolony

Sprzeczność nawet co do istotnych okoliczności zachodząca między zeznaniami stron, jeżeli jednej stronie sąd dał wiarę, a zeznanie drugiej uznał za niewiarygodne, sama przez się nie przesądza jeszcze o tym, że strona, której zeznaniu odmówiono wiary, dopuściła się czynu niedozwolonego, polegającego na złożeniu świadomie fałszywego zeznania. Do wysunięcia takiego wniosku byłoby konieczne ustalenie za pomocą innych jeszcze dowodów, że zeznanie zawierało okoliczności obiektywnie niezgodne z prawdą, oraz że strona zeznająca była tego świadoma.

Wyrok SN z dnia 24 marca 1969 r., III CRN 419/68

Standard: 29905 (pełna treść orzeczenia)