Rozłożenie dochodzonej spłaty na raty jako zdarzenie, o którym mowa w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.

Powództwo o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności (art. 840 § 1 k.p.c.) nie może stanowić środka do żądania rozłożenia na raty sumy pieniężnej zasądzonej orzeczeniem wydanym w innej sprawie.

Rozłożenie dochodzonej spłaty na raty może być zdarzeniem, o którym mowa w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c., jeżeli doszło do skutku przed wytoczeniem powództwa przeciwegzekucyjnego przewidzianego w powołanym wyżej przepisie, a wierzyciel wszczął egzekucję w stosunku do całej należnej sumy.

zdarzenie, o którym jest mowa w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c., musi istnieć przed wydaniem wyroku umarzającego egzekucję, a nawet przed wytoczeniem powództwa, jeżeli powód powinien w pozwie przytoczyć wszystkie zarzuty pod rygorem utraty prawa korzystania z nich w dalszym postępowaniu (art. 843 § 3 k.p.c.). Stwierdzenie takiego zdarzenia w wyroku umarzającym ma więc tylko charakter deklaratywny ustalenia faktu, powodującego wygaśnięcie egzekwowanego zobowiązania albo niemożność jego egzekwowania. Rozłożenie dochodzonej spłaty na raty może więc być zdarzeniem, o którym mowa w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c., jeżeli doszło do skutku przed wytoczeniem powództwa o umorzenie egzekucji, a wierzyciel wszczął egzekucję w stosunku do całej należnej sumy.

Wyrok SN z dnia 20 października 1966 r., III CR 224/66

Standard: 29534 (pełna treść orzeczenia)