Wyłączenie obowiązków przewidziane w art. 23 k.r.o.

Obowiązek przewidziany w art. 23 k.r.o. może być wyłączony, jeżeli zachowanie będące wynikiem choroby psychicznej małżonka uzasadnia zwolnienie z tego obowiązku drugiego z małżonków.

Obowiązek wzajemnej pomocy i współdziałania, wynikający z art. 23 k.r.o., nie może być rozumiany jako pozbawiony wyjątków, bezwzględny obowiązek, i to obciążający małżonków niezależnie od konkretnych okoliczności sprawy, a zwłaszcza zachowania się każdego z nich, nawet jeśli określonych przejawów takiego zachowania nie można oceniać w kategoriach winy.

Nie można więc uznać za przejaw błędnej wykładni normy art. 23 k.r.o. aprobaty dla poglądu, że mogą zaistnieć takie okoliczności, w których jeden z małżonków nie ma prawa wymagać od współmałżonka opiekowania się nim w taki sposób, jaki życzyłby sobie tego ten pierwszy, bez względu na sposób jego zachowania się.

Na podstawie uchwały pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 18 marca 1968 r., III CZP 70/66, można stwierdzić, m.in. i to, że obowiązki wynikające ze stosunków małżeńskich i rodzinnych nie powinny ograniczać życia osobistego każdego z małżonków w większym zakresie, aniżeli wymaga tego dobro rodziny. W stanie faktycznym tej sprawy należało więc także uwzględniać dobro powódki i jej syna, co zasadnie uczyniły sądy obu instancji.

Wyrok SN z dnia 18 marca 1999 r., I CKN 1050/97

Standard: 29482 (pełna treść orzeczenia)