Warunki formalne zgłoszenia roszczenia na podstawie art. 618 § 1 k.p.c.

Zgłoszenie roszczeń objętych dyspozycją art. 618 § 1 k.p.c. powinno odpowiadać wymaganiom pozwu w zakresie wskazania wysokości, rodzaju i podstawy roszczeń, a osoba dochodząca tych roszczeń ma obowiązek zgłoszenia ich przez właściwe sprecyzowanie żądania co do okresu oraz wysokości (por. wyrok SN z dnia 12 stycznia 2017 r., I CSK 14/16 oraz postanowienia SN z dnia 22 czerwca 2018 r., II CSK 497/17 i z dnia 25 stycznia 2019 r., IV CSK 543/17

Postanowienie SN z dnia 27 lutego 2020 r., III CSK 84/19

Standard: 48167 (pełna treść orzeczenia)

Sąd rozpoznający sprawę o zniesienie współwłasności o roszczeniach przewidzianych w art. 618 § 1 k.p.c. orzeka zawsze na wniosek osób uprawnionych do ich zgłoszenia, w doktrynie trafnie podkreśla się, iż stosowny wniosek (żądanie) – na zasadzie odpowiedniego zastosowania art. 187 § 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c. – powinien spełniać wymagania dotyczące pozwu. 

Zgłaszając roszczenie, o którym mowa w art. 618 § 1 k.p.c., uczestnik musi dokładnie oznaczyć jego wysokość i podstawę faktyczną. Do pisma procesowego zawierającego tego rodzaju roszczenie ma zastosowanie art. 130 w związku z art. 13 § 2 k.p.c., stąd też w rachubę wchodzi zwrot wniosku w razie nieusunięcia w terminie jego braku formalnego.

Postanowienie SN z dnia 14 grudnia 2011 r., I CSK 138/11

Standard: 29189 (pełna treść orzeczenia)