Zgoda opiekuna na przysposobienie (art 120 k.r.o.)

Postępowanie zakończone orzeczeniem przysposobienia osoby małoletniej, której opiekun nie został wezwany na rozprawę i nie wziął w niej udziału, jest dotknięte nieważnością także wtedy, gdy w świetle ustalonych przez sąd opiekuńczy okoliczności szczególnych zachodziły przesłanki uzasadniające - w myśl art. 119 k.r.o. - orzeczenie przysposobienia mimo braku zgody opiekuna.

W myśl art. 586 k.p.c. sąd opiekuńczy orzeka o przysposobieniu po przeprowadzeniu rozprawy, na rozprawę zaś wzywa - między innymi - osoby, których zgoda na przysposobienie jest potrzebna. W sytuacji, gdy dziecko pozostaje pod opieką dlatego, że jego rodzice zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej, stosownie do dyspozycji art. 119 k.r.o. (zdanie pierwsze) do przysposobienia potrzebna jest zgoda opiekuna dziecka. Zestawienie tego przepisu z treścią art. 586 § 2 k.p.c. (zarówno w brzmieniu dotychczasowym, jak i w brzmieniu znowelizowanym przez ustawę z dnia 19 grudnia 1975 r. - Dz. U. Nr 45, poz. 234) wskazuje na to, że w rozumieniu ostatnio wymienionego przepisu opiekun jest osobą, której zgoda na przysposobienie jest potrzebna, dlatego też powinien być wezwany na rozprawę

Postanowienie SN z dnia 12 lutego 1976 r., IV CR 97/76

Standard: 31155 (pełna treść orzeczenia)