Polecenie darczyńcy
Polecenie darczyńcy (art. 893 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Polecenie jest dodatkowym postanowieniem umownym (accidentalia negotii), z którego treści powinno jednoznacznie wynikać jakiego zachowania (działania lub zaniechania) oczekuje darczyńca od obdarowanego. Oczywiście charakterystyczną cechą polecenia jest brak wierzyciela, ale jednocześnie art. 893 k.c. wprost wskazuje, że darczyńca nakłada na obdarowanego oznaczony obowiązek.
Zadaniem wykładni jest ustalenie, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia z poleceniem, czy z pactum in favorem tertii. Beneficjent umowy uregulowanej w art. 393 k.c. musi zostać w niej wskazany, a przynajmniej muszą zostać zawarte takie postanowienia, które pozwolą go zidentyfikować (zob. wyrok SN z 28 listopada 2003 r., IV CK 206/02).
Wyrok SN z dnia 26 marca 2025 r., II CSKP 510/22
Standard: 88562 (pełna treść orzeczenia)
Adresatem polecenia, czyli osobą, na rzecz której obdarowany ma podjąć określone działanie, może być nie tylko osoba trzecia, lecz także on sam. Wówczas to obdarowany odniesie określoną korzyść podatkową (S.Dmowski, G.Bieniek, Komentarz do kodeksu cywilnego ks. 3 Zobowiązania , t. 2, Warszawa 2009 r. s. 529, 531; Karol Smoter, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, Glosa aprobująca do wyroków NSA z 6 czerwca 2018 r. w sprawach II FSK 1525/16 i II FSK 1526/16).
Wyrok WSA z dnia 21 lutego 2022 r., I SA/Po 985/21
Standard: 88086 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 66526
Standard: 88082
Standard: 28819