Nieruchomość lokalowa
Nieruchomość lokalowa (46 § 1 k.c. i art. 2 ust 1 u.w.l.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Samodzielnym lokalem mieszkalnym w myśl tej ustawy jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Zgodnie z tą definicją za lokal należy uznać przestrzeń znajdującą się między elementami konstrukcyjnymi budynku, tj. ścianami nośnymi oraz kondygnacjami. Jest to zatem wyodrębniona część budynku stanowiąca odrębną nieruchomość (art. 46 § 1 k.c.), ale nie odrębny budynek. Przy odmiennym założeniu dochodziłoby do nielogicznej sytuacji, w której budynek wielomieszkaniowy stanowiłby zbiór mniejszych budynków.
Wyrok SN z dnia 8 października 2014 r., II CSK 505/13
Standard: 48817 (pełna treść orzeczenia)
Ustawa o własności lokali posługuje się kategorią samodzielnego lokalu mieszkalnego jednakże nie w celu uczynienia z takiego lokalu samoistnego przedmiotu własności, ale w celu określenia, że w przewidzianym w tej ustawie trybie, samodzielny lokal mieszalny może uzyskać status nieruchomości lokalowej. Nieruchomość lokalowa mieści się w przewidzianym w kodeksie cywilnym katalogu rzeczy (nieruchomości), które mogą być odrębnym przedmiotem własności, a więc i przedmiotem nabycia w każdy sposób przewidziany w prawie cywilnym.
Wyrok SN z dnia 5 lutego 2014 r., V CSK 129/13
Standard: 51938 (pełna treść orzeczenia)