Obligatoryjny dozór wobec młodocianego sprawcy (art. 73 § 2 k.k.)

Oddanie sprawcy młodocianego pod dozór kuratora jest obligatoryjne również w sytuacji, gdy tylko jedno, z kliku przypisanych mu przestępstw, pozostających w zbiegu rzeczywistym, ma charakter umyślny (por. wyroki SN: z dnia 23 października 2014 r., IV KK 172/14, z dnia 19 października 2006 r., WK 23/06).

Wyrok SN z dnia 8 listopada 2018 r., III KK 476/17

Standard: 27485 (pełna treść orzeczenia)

Obligatoryjne stosowanie dozoru wobec młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego podyktowane jest przyjętym przez ustawodawcę założeniem, iż w takiej sytuacji zawsze niezbędne jest podjęcie wzmożonej kontroli nad zachowaniem młodocianego w okresie próby, przy czym kontrola ta ma służyć nie tylko readaptacji społecznej sprawcy, ale również bieżącemu nadzorowaniu przestrzegania przez niego porządku prawnego oraz, co równie istotne, udzielaniu mu pomocy w sprawach życiowych i pokonywaniu ewentualnych trudności, które mogą przeciwdziałać utrwaleniu właściwej postawy życiowej.

Omawiany przepis odnosi się do ludzi młodych, najczęściej nie do końca ukształtowanych, podatnych na wpływy zewnętrzne, niemających jeszcze umiejętności radzenia sobie z problemami życiowymi - choćby i nie wykazywali dotąd postaw aspołecznych a ich środowisko nie było dysfunkcjonalne; stanowi on zatem konkretne uzupełnienie dyrektywy wymiaru kary (art. 54 § 1 k.k.), wskazującej sądowi na potrzebę kierowania się przede wszystkim tym, aby sprawcę młodocianego wychować.

Potrzeba oddziaływania wychowawczego przez kuratora w czasie poddania tego sprawcy próbie zachodzi więc w każdym przypadku popełnienia przez niego przestępstwa umyślnego, niezależnie od incydentalnego charakteru popełnionego przestępstwa.

Wyrok SN z dnia 23 października 2014 r., IV KK 172/14

Standard: 27483 (pełna treść orzeczenia)