Wyrok umarzający z powodu znikomej społecznej szkodliwości zarzucanego czynu (art. 414 § 1 k.p.k.)
Umorzenie na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. (znikoma społeczna szkodliwość) Wyrok uniewinniający, umarzający, warunkowo umarzający (art 414 k.p.k.) Znikoma społeczna szkodliwość czynu (art. 1 § 2 k.k.)
Zgodnie z art. 414 § 1 zdanie pierwsze kpk, sąd, po dokonaniu ustalenia znikomej społecznej szkodliwości zarzucanego czynu, wydaje wyrok umarzający. Podobne rozwiązanie było przyjęte w art. 361 § 1 (w związku z art. 11 pkt 2) ustawy z 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.U.13.96, ze zm.). Było to podyktowane chęcią innego potraktowania w postępowaniu karnym czynu, który formalnie wypełnia znamiona przestępstwa, a także jest - choć w stopniu tylko znikomym - społecznie negatywny. W ten sposób ustawodawca dał procesowy wyraz temu, że czyn, choć nie jest przestępstwem, nie jest całkowicie nienaganny
W odniesieniu do rozwiązania przyjętego w art. 414 § 1 kpk wskazuje się, że powodem, dla którego przyjęto w tym przypadku umorzenie, a nie, jakby to wynikało z istoty przesłanek procesowych o charakterze materialnym, uniewinnienie, jest potrzeba wskazania na konieczność odmiennej społecznej i prawnej oceny oskarżonego i jego czynu.
Wyrok TK z dnia 6 kwietnia 2016 r., P 2/14
Standard: 26110 (pełna treść orzeczenia)
Wyrok umarzający postępowanie karne o określony czyn na tej podstawie, że nie stanowi on przestępstwa z powodu znikomości jego społecznego niebezpieczeństwa, nie może jednocześnie uznawać sprawcy za winnego popełnienia tego przestępstwa, gdyż są to rozstrzygnięcia wzajemnie się wyłączające. Wyrok może być jedynie skazujący, uniewinniający albo umarzający postępowanie.
Wyrok SN z dnia 8 stycznia 1985 r., Rw 724/84
Standard: 39484 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 40301