Niedopuszczalność zażalenia na postanowienie wydane na podstawie art. 378 § 2 k.p.k.
Zwolnienie obrońcy z urzędu na wniosek oskarżonego i wyznaczenie innego obrońcy (art. 378 k.p.k.) Dopuszczalność zażalenia w szczegółowych kwestiach wpadkowych
Z art. 459 § 1 i 2 k.p.k. wynika bowiem wyraźnie, że zażalenie przysługuje na trzy kategorie postanowień: zamykające drogę do wydania wyroku, co do środka zabezpieczającego oraz inne, zaskarżalne na podstawie przepisu szczególnego.
Postanowienie wydane w trybie art. 378 § 2 k.p.k. nie należy do żadnej spośród wymienionych kategorii, a zatem jest niezaskarżalne. Można je kwestionować najwyżej pośrednio, to znaczy w drodze apelacji od wyroku.
Postanowienie SA w Katowicach z dnia 12 sierpnia 2009 r., II AKz 529/09
Standard: 25496 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z art. 459 § 1 k.p.k. zażalenie przysługuje na postanowienia sądu zamykające drogę do wydania wyroku, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Postanowienie nie uwzględniające wniosku o odwołanie dotychczasowego obrońcy i wyznaczenie nowego obrońcy nie zamyka drogi do wydania wyroku, brak jest też w kodeksie postępowania karnego przepisu, który stanowiłby, iż na rozstrzygnięcie w tym zakresie przysługuje zażalenie.
Postanowienie SA w Katowicach z dnia 28 stycznia 2009 r., II AKz 70/09
Standard: 25499