Postanowienie z dnia 2009-08-12 sygn. II AKz 529/09

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II AKz 529/09

P O S T A N O W I E N I E

Dnia 12 sierpnia 2009 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SA Jolanta Śpiechowicz (spr.)

Sędziowie: SA Małgorzata Niementowska, SA Elżbieta Mieszczańska

Protokolant: Agnieszka Przewoźnik

przy udziale Prokuratora Prokuratorzy Apelacyjnej Janusza Konstantego

po rozpoznaniu w sprawie A. K.

skazanego za przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. i inne

zażalenia skazanego

na zarządzenie Prezesa Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 2 lipca 2009 roku, sygn. akt. V K 126/08

w przedmiocie odmowy przyjęcia środka odwoławczego

na podstawie art. 437 § 1 kpk

p o s t a n a w i a

zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

          Postanowieniem z dnia 25 maja 2009 r., sygn. akt V K 126/08, Sąd Okręgowy w Katowicach nie uwzględnił wniosku skazanego o zmianę obrońcy z urzędu.

          Dnia 15 czerwca 2009 r. (data nadania na poczcie) skazany zakwestionował powyższe postanowienie zażaleniem.

          Zarządzeniem z dnia 2 lipca 2009 r. Prezes Sądu Okręgowego w Katowicach odmówił przyjęcia zażalenia skazanego podając, iż jest ono niedopuszczalne z mocy ustawy.

          Powyższe zarządzenie zaskarżył skazany, który wskazał, że ograniczenia ustawowe nie powinny limitować lub ograniczać przysługującego jednostce prawa do sądu. Autor zażalenia dodał, że w jego wypadku prawo do obrony zostało przekształcone w nadrzędne prawo prawnika do formułowania pierwszego i ostatniego słowa w sprawie, a to z powodu przymusowego korzystania z obrońcy. Ograniczenia te, jak twierdzi skarżący, naruszają Konstytucję RP oraz uregulowania konwencyjne.

Sąd Apelacyjny stwierdził, co następuje:

Zażalenie jest oczywiście bezzasadne, bo nie podnosi żadnego argumentu dotyczącego istoty kontrolowanego zarządzenia. W konsekwencji wniesiony przez skazanego środek odwoławczy nie mógł być uwzględniony.

Dnia 25 maja 2009 r. Sąd Okręgowy nie uwzględnił wniosku skazanego o wyznaczeniu mu innego obrońcy, przy czym podstawą takiej decyzji był przepis art. 378 § 2 k.p.k.

Na postanowienie wydane w trybie podanego przepisu nie przysługuje zażalenie, o czym zresztą prawidłowo pouczono skazanego doręczając odpis tego orzeczenia.

Z art. 459 § 1 i 2 k.p.k. wynika bowiem wyraźnie, że zażalenie przysługuje na trzy kategorie postanowień: zamykające drogę do wydania wyroku, co do środka zabezpieczającego oraz inne, zaskarżalne na podstawie przepisu szczególnego.

Postanowienie wydane w trybie art. 378 § 2 k.p.k. nie należy do żadnej spośród wymienionych kategorii, a zatem jest niezaskarżalne. Można je kwestionować najwyżej pośrednio, to znaczy w drodze apelacji od wyroku.

Podsumowując, kontrolowane zarządzenie z dnia 2 lipca 2009 r. o odmowie przyjęcia środka odwoławczego na opisane wcześniej postanowienie było w pełni zasadne, a w zażaleniu nie podniesiono żadnych argumentów mogących skutecznie je podważyć.

W przedstawionym stanie rzeczy orzeczono zatem jak w sentencji.