Zasada skargowości
Zasada skargowości (art. 14 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W ramach zasady skargowości można wyróżnić dwa podstawowe elementy: jeden o charakterze pozytywnym - nakazującym sądowi pierwszej instancji rozpoznanie oskarżenia w granicach podmiotowych i przedmiotowych, a drugi negatywnym - zakazującym bez skargi uprawnionego oskarżyciela rozpoznania sprawy o inny czyn lub przeciwko innemu oskarżonemu.
Powyższe ma bezpośrednie konsekwencje dla sądu rozpoznającego sprawę. Ma on bowiem obowiązek orzec co do czynu zarzuconego albo ustalić istnienie orzeczenia w tym zakresie (np. wydanego w innym postępowaniu). Co do czynu nieobjętego zarzutem sąd ma obowiązek nie dopuścić do merytorycznego rozpoznania i orzeczenia, bez konieczności jednak wydawania w tym zakresie jakiegokolwiek rozstrzygnięcia.
Nakaz realizacji funkcji obowiązku procesowego zasady skargowości spoczywa nie tylko na sądzie I instancji, ale w wyniku wniesienia skargi etapowej (apelacji) także odpowiednio spoczywa na sądzie odwoławczym.
Postanowienie SN z dnia 13 czerwca 2023 r., I KZP 1/23
Standard: 71362 (pełna treść orzeczenia)
Zasada skargowości oznacza, że żądanie uprawnionego podmiotu winno zakreślać granice postępowania sądowego, sąd zaś z zasady nie może wykraczać poza te granice. Jednak Sąd od strony przedmiotowej jest związany jedynie przez zdarzenie, które określane jest w akcie oskarżenia, a nie przez każdy element opisu tego zdarzenia.
Postanowienie SA w Krakowie z dnia 15 grudnia 2011 r., II AKz 476/11
Standard: 25595 (pełna treść orzeczenia)