Doręczenie wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania (art. 132 k.p.c.)

Wniosek o podjęcie zawieszonego na zgodny wniosek stron postępowania niewątpliwie należy do pism procesowych, o których mowa w art. 132 § 1 k.p.c., ma bowiem wpływ na tok postępowania i sytuację przeciwnika procesowego, stąd, podlega zasadzie wskazanej w art. 132 § 1 k.p.c., jeśli obie strony są reprezentowane przez pełnomocników zawodowych.

Złożony na podstawie art. 181 punkt 2 k.p.c. przed upływem roku (art. 182 § 1 k.p.c.) od daty zawieszenia postępowania na zgodny wniosek stron (art. 178 k.p.c.) wniosek strony o podjęcie zawieszonego postępowania sygnalizuje wolę wnioskującego kontynuowania sporu przed sądem i przeciwnik procesowy nie jest w stanie własnym działaniem przeciwstawić się skutecznie tej woli. Wniosek jest adresowany do sądu i ma na celu doprowadzenie do wydania przez sąd postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania w celu merytorycznego rozstrzygnięcia zawisłego sporu.

Wniosek strony o podjęcie zawieszonego postępowania sygnalizuje wolę wnioskującego kontynuowania sporu przed sądem. W orzecznictwie sformułowano nawet pogląd na tle art. 182 § 1 k.p.c., że ustawodawca przewidując umorzenie postępowania w sytuacji nie zgłoszenia wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania wyszedł z założenia, że w takim wypadku brak aktywności strony, równoznaczny z brakiem jakiegokolwiek jej zainteresowania tokiem i rozstrzygnięciem sprawy, przemawia za definitywnym zakończeniem sporu sądowego przez jego umorzenie. Ustawodawca zatem nie wymaga, ażeby wniosek o podjęcie postępowania był wnioskiem skutecznym (por. postanowienie SN z dnia 3 grudnia 2003 r., I CK 273/03).

Nie sposób jest zarzucić pełnomocnikowi zawodowemu powoda, zwłaszcza w kontekście dotkliwych skutków procesowych zwrotu wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania, naruszenia art. 132 § 1 k.p.c., przez takie zrozumienie tego przepisu, które doprowadziło pełnomocnika powoda do przyjęcia, że w opisanych wyżej okolicznościach rozpatrywanej sprawy nie działa zasada bezpośredniego doręczenia, lecz obowiązuje zasada doręczenia przez sąd w trybie art. 131§ 1 k.p.c. odpisu pisma powoda wybranemu przez sąd pełnomocnikowi pozwanego, zgodnie z art. 141 § 3 k.p.c.

Brak więc było w rozpoznawanej sprawie podstawy do zwrotu wniosku pełnomocnika powoda o podjęcie zawieszonego postępowania z powołaniem się na niespełnienie obowiązku bezpośredniego doręczenia pełnomocnikowi zawodowemu pozwanego i brak było w związku z tym podstawy do umorzenia postępowania przy przyjęciu fikcji nie złożenia przez powoda wniosku o jego podjęcie.

Za zasadny uznać więc należy sformułowany w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 132 § 1 k.p.c. i art. 182 § 1 k.p.c.

Postanowienie SN z dnia 22 stycznia 2015 r., III CSK 122/14

Standard: 25347 (pełna treść orzeczenia)