Niewypłacenie w terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi (art 282 § 1 k.p.)

Przedmiotem ochrony w art. 282 § 1 pkt 1 k.p. jest jednak jedynie wynagrodzenie za pracę wypłacane, a więc to, które pracownik ma otrzymać w terminach, o których mowa w przepisach art. 85 k.p.

Wyrok SN z dnia 3 lutego 2022 r., III KK 289/21

Standard: 66924 (pełna treść orzeczenia)

Nie jest tak, że osoba zobowiązana do wypłacania świadczeń pieniężnych, jeżeli dojdzie do nie wypłacenia ich w terminie, zawsze odpowiada z art. 282 k.p. Odpowiedzialności karnej (za przestępstwa i wykroczenia) podlega bowiem tylko ten, kto dopuszcza się czynu, który jest jednocześnie karalny, karygodny i zawiniony (art. 1 § 1 k.k. oraz art. 1 § 1 i 2 k.w.). Oznacza to, że odpowiedzialność za wykroczenie z art. 282 k.p. można przypisać tylko temu sprawcy, z którego winy doszło do nie wypłacenia należnych pracownikowi świadczeń pieniężnych. Aby zatem móc przyjąć zawinienie sprawcy, należy ustalić, że nie istniała przyczyna, która należycie usprawiedliwiałaby nie wypłacenie należnych pracownikom świadczeń (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2006 r. I PK 54/06, OSNP z 2007 r. nr 15-16, poz. 219). Przyczyną taką, może być (między innymi) brak dochodów po stronie zakładu pracy, powodujący że jego sytuacja finansowa stała się na tyle trudna, iż nie pozwala na regularną wypłatę zobowiązań. Na taką właśnie sytuację powołał się w swych wyjaśnieniach obwiniony, wskazując, że przez okres kilku miesięcy huta, którą kierował, musiała zaprzestać produkcji i w związku z tym nie posiadała środków finansowych pozwalających na wypłacanie pracownikom należnych im wynagrodzeń oraz innych świadczeń pieniężnych.

Wyrok SN z dnia 23 września 2009 r., IV KK 66/09

Standard: 24189