Obowiązki pracownika w razie zwolnienia od obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia

Brak obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia nie jest równoznaczny z zerwaniem więzów łączących pracownika z pracodawcą i ustaniem wszelkich jego obowiązków wynikających ze stosunku pracy. Pracodawca może bowiem w tym czasie żądać od niego złożenia wyjaśnień w pewnych kwestiach, udzielenia informacji w sprawach, które prowadził, przedstawienia dowodów, stawienia się w siedzibie pracodawcy. Odpowiadające tym uprawnieniom pracodawcy powinności pracownika wynikają z ogólnych obowiązków każdego pracownika i nie są sprzeczne z ustanowionym w art. 71 KP prawem nieświadczenia pracy w okresie wypowiedzenia przez pracownika odwołanego ze stanowiska. Z tych względów należy uznać, że ustawowe zwolnienie pracownika od obowiązku świadczenia pracy nie oznacza absolutnej swobody pracownika i nie może być utożsamiane z okresem wypoczynku lub też z czasem wolnym od pracy w rozumieniu np. art. 14 KP, w który ingerencja pracodawcy nie jest - co do zasady - dopuszczalna.

Ze stwierdzenia tego wypływa wniosek, że korzystaniu przez wymienionego pracownika ze zwolnienia od świadczenia pracy nie sprzeciwia się udzielenie mu w tym czasie urlopu wypoczynkowego, gdyż czas ten nie został przeznaczony na jakiś określony cel, z którym sprzeczne byłoby korzystanie z urlopu wypoczynkowego. Gdyby okres wypowiedzenia był "czasem wolnym" w rozumieniu przyjętym przez powoda, to w art. 71 KP (w okresie jego obowiązywania) nie byłaby w ogóle przewidziana możliwość zatrudnienia pracownika, podobnie jak nie wolno zatrudniać pracownika w czasie urlopu.

Podsumowując dotychczasowe rozważania należy stwierdzić, że w okresie zwolnienia od świadczenia pracy w warunkach określonych w art. 71 KP, pracownik odwołany ze stanowiska lub pełnienia funkcji, był obowiązany do wykorzystania (bieżącego) urlopu wypoczynkowego, stosownie do art. 170 KP. Z tego względu wyznaczenie mu tego urlopu przez pracodawcę nie stanowiło naruszenia art. 71 KP.

Wyrok SN z dnia 13 kwietnia 1999 r., I PKN 1/99

Standard: 23188 (pełna treść orzeczenia)