Iuris cogentis art. 353[1] k.c.
Zasada swobody umów (art. 353[1] k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Art. 353[1] k.c. należy do kategorii przepisów iuris cogentis, a więc naruszenie któregokolwiek z wymienionych w nim kryteriów swobody kontraktowej i w rezultacie sprzeczność treści lub celu umowy z ustawą, zasadami współżycia społecznego lub naturą stosunku wykreowanego przez tę umowę powoduje nieważność czynności prawnej lub jej części na podstawie art. 58 k.c. Ocenie pod kątem kryteriów wskazanych w art. 353[1] k.c. podlega nie tylko treść kwestionowanego postanowienia umownego, ale także jego cel.
Wyrok SN z dnia 30 lipca 2014 r., II CSK 563/13
Standard: 65377 (pełna treść orzeczenia)
Badanie przez sąd ewentualnej nieważności części (art. 58 § 3 k.c.) albo całej czynności prawnej (art. 58 § 1 k.c.) - w rozważanym przypadku mającej postać umowy - także w następstwie przekroczenia granicy swobody umów powinno nastąpić z urzędu niezależnie od zarzutów podniesionych przez strony w odniesieniu do czynności prawnej, z której wywodzone jest powództwo, w postępowaniu przed sądem pierwszej bądź drugiej instancji (por. m.in. uchwała SN z dnia 17 czerwca 2005 r., III CZP 26/05, postanowienie SN z dnia 19 grudnia 1984 r., nie publ. oraz wyroki SN: z dnia 3 listopada 2010 r., V CSK 142/10 i z dnia 22 stycznia 2014 r., III CSK 55/13).
Wyrok SN z dnia 5 czerwca 2014 r., IV CSK 585/13
Standard: 67420 (pełna treść orzeczenia)