Pobieranie i przetwarzanie biometrycznych danych osobowych pracowników za ich zgodą (art. 22[1b] k.p.)

Dane biometryczne (punkty linii papilarnych) nie mieszczą się w katalogu dozwolonych do przetwarzania danych, określonych w art. 22[1] Kodeksu pracy. Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. akt I OSK 249/09 w analogicznej sprawie, dotyczącej danych biometrycznych, zaprezentował pogląd, który Sąd w pełni podziela i uznaje za własny, że wyrażona na prośbę pracodawcy pisemna zgoda pracownika, na pobranie i przetworzenie jego danych osobowych, narusza prawa pracownika i swobodę wyrażenia przez niego woli. Za tak sformułowanym stanowiskiem przemawia zależność pracownika od pracodawcy. Brak równowagi w relacji pracodawca - pracownik stawia pod znakiem zapytania dobrowolność wyrażenia zgody na pobieranie i przetworzenie danych osobowych (biometrycznych). Z tego względu ustawodawca ograniczył przepisem art. 22[1] Kodeksu pracy katalog danych, których pracodawca może żądać od pracownika. Uznanie faktu wyrażenia zgody przez pracownika, jako okoliczności legalizującej pobranie od pracownika innych danych, niż wskazane w art. 22[1] Kodeksu pracy, stanowiłoby obejście tego przepisu.

Rozszerzenie katalogu danych, określonych w art. 22[1] Kodeksu pracy nie może mieć miejsca poprzez zastosowanie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie danych osobowych, także z tego powodu, że prowadziłoby do naruszenia zasady adekwatności wyrażonej w art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie danych osobowych. Zasada ta została implementowana do ustawy o ochronie danych osobowych z postanowień Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 95/46/WE z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony danych osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.Urz. UEL z dnia 23 listopada 1995 r.). Dyrektywa ta, jako implementowana do polskiego systemu prawnego, wiąże podmioty pobierające i przetwarzające dane osobowe, jak również orzekające w sprawach związanych z ochroną danych osobowych sądy i organy administracji. Zasada proporcjonalności wyraża się w obowiązku przetwarzania prawidłowych danych przez administratorów w sposób odpowiedni do celów dla jakich zostały zgromadzone.

Wyrok WSA siedziba w Warszawie z dnia 20 czerwca 2011 r., II SA/Wa 719/11

Standard: 21757 (pełna treść orzeczenia)

W przepisie art. 22[1] § 1-4 k.p. nie ma mowy o danych osobowych pracownika w postaci linii papilarnych, nie zmienia to jednak faktu, że - poprzez art. 22[1] § 5 k.p. - pracodawca może gromadzić także i tego rodzaju dane, o ile spełniona zostanie choćby jedna z przesłanek legalizujących ich przetwarzanie. Stosunek obu regulacji wskazuje, że jeśli chodzi o dane pracownika takie, jak linie papilarne czy wzór siatkówki oka, pobieranie tych danych, ich gromadzenie, czyli przetwarzanie - co do zasady - nie jest zabronione, lecz odbywać się musi z poszanowaniem przepisów ustawy o ochronie danych osobowych. Nie można wobec tego przyjąć, że normy prawa pracy zapewniają dalej idącą ochronę informacji o pracowniku, aniżeli ustawa o ochronie danych osobowych, gdyż to właśnie w świetle jej przepisów winna być prowadzona kontrola prawidłowości przetwarzania innych danych, niż wymienione w art. 22[1] § 1-4 k.p.

Przedstawiona wykładnia uwzględnia nie tylko literalne brzmienie powyższych norm, ale z punktu widzenia celu zbierania (przetwarzania) innych danych przez pracodawcę, uwzględnia także możliwość korzystania ze zdobyczy postępu technicznego i - co najistotniejsze - nie narusza art. 51 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2008 r., II SA/Wa 903/08

Standard: 21758 (pełna treść orzeczenia)