Renta tymczasowa (art. 444 § 3 k.c.)

Zgodnie z art. 444 § 3 k.c., jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa. Przesłanką przyznania renty tymczasowej jest niemożność dokładnego ustalenia szkody w chwili wydania wyroku. Nie uzasadnia to jednak ograniczenia obowiązku naprawienia szkody na osobie w formie renty pod względem czasu jej trwania, jeżeli w chwili wyrokowania nie ma podstaw do przyjęcia, że rentę należy zasądzić tylko za ściśle określony czas. (wyrok SN z dnia 7 sierpnia 1969 r., I PR 213/69).

Okoliczność, że powód przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w O. został zaliczony do osób o znacznym stopniu niepełnoprawności do dnia 30.11.2013 r. nie uzasadniała sama w sobie orzeczenia renty wyrównawczej ograniczonej w czasie. Tym samym Sąd I instancji nie dopuścił się zarzucanego mu naruszenia art. 444 § 3 k.c.

Przepis art. 907 § 2 k.c. umożliwia modyfikację wysokości lub czasu trwania renty w sytuacji, w której po wydaniu wyroku w sferze poszkodowanego lub zobowiązanego do naprawienia szkody zaistniały zmiany wpływające właśnie na wysokość świadczenia lub też czas trwania obowiązku uiszczania tegoż świadczenia, nie wyłączając - co do zasady - okoliczności znanych Sądowi lub stronom w momencie wyrokowania, lecz niewziętych pod uwagę przy określaniu wysokości i czasu trwania renty (por. wyrok SN z dnia 19.01.1972 r., II PR 406/71, wyrok SN z dnia 06.12.2000 r., II UKN 125/00). Do takich okoliczności, stanowiących źródło zmiany stosunków, zaliczyć należy choćby sytuację, w której poszkodowany odzyskał (choćby częściowo) zdolność do pracy zarobkowej, zwiększyły się lub też zmniejszyły jego potrzeby albo też ustała potrzeba leczenia lub rehabilitacji. Ingerencja w treść wyroku zasądzającego rentę wyrównawczą w niniejszej sprawie może więc zostać dokonana w przyszłości na podstawie przepisu art. 907 § 2 k.c.

Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 5 lipca 2013 r., I ACa 612/13

Standard: 21430 (pełna treść orzeczenia)