Powództwo o ustalenie stosunku prawnego (art. 189 k.p.c.) a przerwa biegu przedawnienia

Czynnością przerywającą bieg terminu przedawnienia roszczenia może być również złożenie powództwa o ustalenie roszczenia z tym zastrzeżeniem, że w takim przypadku konieczna jest tożsamość roszczenia ustalanego i roszczenia, co do którego biegnie przedawnienie (por. wyroki SN: z dnia 27 października 1971 r., I CR 427/71; z dnia 5 czerwca 2007 r., I CSK 86/07; z dnia 21 maja 2010 r., II CSK 614/09; dnia 25 października 2012 r., I CSK 155/12).

Innymi słowy, bieg terminu przedawnienie roszczenia przerywa nie tylko czynność przedsięwzięta bezpośrednio w celu jego dochodzenia, ale także bezpośrednio w celu jego ustalenia.

Za czynność przedsięwziętą bezpośrednio w celu określonym w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. można uznać powództwo o ustalenie stosunku prawnego (art. 189 k.p.c.), gdy może być ono uznane za obiektywnie skuteczne, tj. mogące doprowadzić do jednego z celów wymienionych w tym przepisie (uchwała SN z dnia 19 listopada 2010 r., III CZP 92/10).

Powództwo o ustalenie, że sporne zdarzenie było wypadkiem przy pracy, jak również o ustalenie, że wypadek nastąpił w okolicznościach innych niż to wskazano w protokole powypadkowym lub też, że przyczyną wypadku nie były okoliczności wyłączające odpowiedzialność pracodawcy za skutki wypadku przy pracy, przerywa bieg przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody (art. 442[1] § 1 w związku z art. 123 § 1 pkt 1 k.c.).

Wyrok SN z dnia 13 grudnia 2018 r., I PK 176/17

Standard: 21028 (pełna treść orzeczenia)