Odczytanie zeznań oskarżonego w charakterze świadka w sprawie o fałszywe zeznania

Dopuszczalne jest odczytanie na rozprawie protokołu zeznań złożonych przez oskarżonego w charakterze świadka - jako "innego dokumentu", (…) ale tylko w tych fragmentach, w których zawiera treść fałszywych zeznań, o który to czyn toczy się wobec niego postępowanie karne; wykorzystanie treści zawartych w tym dokumencie jest dopuszczalne tylko w odniesieniu do zarzutu fałszywych zeznań.

W razie pociągnięcia sprawcy przestępstwa fałszywych zeznań do odpowiedzialności karnej nie ma przeszkód do odczytania na rozprawie protokołu zawierającego ich treść przy potraktowaniu takiego protokołu jako "innego dokumentu"

W wypadku protokołu utrwalającego treść fałszywych zeznań (w zakresie fragmentów obejmujących takie zeznania), który to czyn stał się przedmiotem odrębnego postępowania karnego, nie chodzi o protokół zeznań świadka, który może być wykorzystany w postępowaniu dowodowym na rozprawie sądowej jako dowód pochodny (zamiast lub obok wyjaśnień tej samej osoby, składanych na rozprawie w charakterze oskarżonego), a więc z odstępstwem od zasady bezpośredniości, ale o dokument, w którym został utrwalony sam fakt przestępstwa, będący więc w sprawie karnej o złożenie fałszywych zeznań bezpośrednim, a zarazem pierwotnym dowodem popełnienia tego czynu. Jest to więc swego rodzaju dowód rzeczowy przestępstwa, który żadnego innego dowodu pierwotnego nie zastępuje, lecz przeciwnie - sam jest dowodem oryginalnym, zasługującym na wykorzystanie, i którego w postępowaniu sądowym żadną miarą nie można się wyrzec.

Uchwała SN z dnia 20 czerwca 1991 r., I KZP 12/91

Standard: 20522 (pełna treść orzeczenia)