Nieważność całej czynności prawnej (art. art. 58 § 1 i 2 k.c.)
Nieważność czynności prawnej, granice swobody umów (art. 58 i 353[1] k.c.)
Istota wadliwości czynności prawnej, o której mowa w art. 58 § 1 i 2 k.c. sprowadza się do stwierdzenia, że czynność, z uwagi na jej sprzeczność z ustawą, cel, którego istotą jest obejście prawa lub sprzeczność z zasadami współżycia społecznego, jest od początku nieważna, a zatem nie wywołuje zamierzonych skutków i nie powoduje powstania postulowanego stosunku prawnego.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 8 października 2010 r., VI ACa 1047/09
Standard: 19988 (pełna treść orzeczenia)
Według powszechnie przyjmowanego poglądu, sankcja nieważności czynności prawnej charakteryzuje się tym, że dotknięta nią czynność prawna od chwili dokonania nie wywołuje z mocy prawa, tj. bez potrzeby jakichkolwiek dalszych działań, zamierzonych skutków prawnych; stan ten podlega uwzględnieniu przez sąd z urzędu i ma charakter definitywny, co oznacza, że czynność prawna nieważna nie może być konwalidowana.
Wyrok SN z dnia 10 października 2002 r., V CK 370/02
Standard: 19989 (pełna treść orzeczenia)