Rozporządzanie i opodatkowanie prawa do wizerunku

Sąd w składzie orzekającym podziela pogląd Sądu Najwyższego (II CK 330/03 z 20 maja 2014 r.), istotny z prawno-podatkowego punktu widzenia, z którego wynika, iż osobisty charakter omawianego dobra i uregulowanie zawarte w powołanym art. 81 ust. 1 PrAut nie stoi na przeszkodzie rozporządzeniu – w drodze umowy – przysługującego prawa do wizerunku.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Sądu niezależnie od tego, czy wynagrodzenie wypłacane jest osobie uprawnionej za udzielenie zgody na korzystanie z wizerunku w celach czysto komercyjnych, np. reklamowych, czy też bez komercyjnego kontekstu, stanowi ono niewątpliwie przychód wyrażającego zgodę, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie PDoFizU.

Określenie wartości majątkowej prawa do korzystania z wizerunku, następuje poprzez ustalenie w umowie wynagrodzenia za jego korzystanie, tak jak ma to miejsce w rozpoznawanej sprawie i w konsekwencji przychód uzyskany z tytułu korzystania z prawa do wizerunku, przez osoby trzecie, podlega opodatkowaniu w rozumieniu PDoFizU jako prawa majątkowe wymienione w art. 18 PDoFizU, a nie jako przychód z działalności gospodarczej jak wskazuje Strona skarżąca.

Przychody z odrębnego źródła przychodów, jakim są prawa majątkowe, nie mogą stanowić przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3 PDoFizU.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 czerwca 2014 r., III SA/Wa 152/14

Standard: 19892 (pełna treść orzeczenia)