Zaskarżenie uchwały ustalającej zasady funkcjonowania monitoringu w częściach wspólnych budynku

Z niekwestionowanych ustaleń faktycznych wynika, iż członkowie pozwanej wspólnoty wyrazili zgodę na montaż i użytkowanie w nieruchomości wspólnej monitoringu, podejmując uchwałę która nie została zaskarżona na drodze postępowania sądowego, jest zatem dla członków pozwanej wspólnoty wiążąca. Natomiast zaskarżona uchwała nr (...) z dnia 26 kwietnia 2017r. dotyczy wyłącznie zasad funkcjonowania monitoringu. W uchwalonym wówczas regulaminie określono: infrastrukturę, która może być objęta monitoringiem wizyjnym - części wspólne, klatkę schodową, korytarz piwniczny; cel, dla jakiego ma być on wykorzystany - zwiększenie bezpieczeństwa mieszkańców oraz nadzór nad ich mieniem; zakres zapisu - tylko obraz; jakość urządzeń stosowanych w systemie i miejsce umieszczenia urządzeń zapisujących i ich zabezpieczenia; wskazanie osób upoważnionych do dostępu do monitoringu; tryb i sposób utrwalania zapisu i archiwizacji nagrań, tryb i instytucje, którym nagrania mogą być udostępniane. Postanowienia te mają charakter ogólny i sama ich treść nie może być uznana za sprzeczną z przepisami prawa lub jako godząca w interes powódki.

Zauważyć też należy, iż czym innym jest ustalenie zasad funkcjonowania systemu monitoringu, a czym innym ich przestrzeganie przez członków wspólnoty. W przypadku stwierdzenia naruszeń w zakresie np. prawa prywatności powódce przysługuje roszczenie o zaniechanie dokonywania naruszeń dóbr osobistych w oparciu o przepis art. 24 k.c. Nie jest natomiast właściwe formułowanie w takiej sytuacji powództwa o uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej. Co więcej uchylenie zaskarżonej uchwały nie doprowadziłoby do skutku oczekiwanego przez powódkę, tj. demontażu kamer.

Podkreślenia wymaga, że celem zamontowania systemu monitoringu było zapewnienie bezpieczeństwa mieszkańców przedmiotowej klatki schodowej oraz nadzór nad mieniem mieszkańców, co nie jest z całą pewnością sprzeczne z prawem czy szeroko pojętym interesem członków wspólnoty, w tym powódki.

Dozwolone jest, aby nadzór nad monitoringiem sprawowali członkowie wspólnoty mieszkaniowej i nie stanowi to naruszenia obowiązujących przepisów prawa lub interesów powódki. Nie ma również podstaw, aby zlecić ten nadzór podmiotom zewnętrznym, co niewątpliwie generowałoby dodatkowe koszty i nie dawało pewności wykonania tego zadania w sposób właściwy oraz odpowiadający oczekiwaniom powódki. Powódka nie wykazała, by nadzór nad monitoringiem wykonywany był w sposób wadliwy. Fakt, iż powódka skonfliktowana jest z sąsiadami, nie rodzi też takiego domniemania.

Sąd Apelacyjny podkreśla, iż zaskarżona uchwała określa szczegółowo przypadki, kiedy nagranie może zostać obejrzane i zabezpieczone oraz jakim instytucjom może być wydawane, tj. policji, sądowi, prokuratorowi. Tym samym w ocenie Sądu II instancji sposób określenia funkcjonowania systemu monitoringu jest wbrew twierdzeniom skarżącej w pełni prawidłowy. Fakt, że nie odpowiada oczekiwaniom powódki i teoretycznie w przyszłości monitoring mógłby być wykorzystany w innym celu z naruszeniem dóbr osobistych powódki, nie może stanowić podstawy do uchylenia zakwestionowanej uchwały.

Reasumując, za Sądem Okręgowym stwierdzić należy, iż zaskarżona uchwała nie budzi zastrzeżeń czy też wątpliwości natury prawnej, nie jest sprzeczna z interesem powódki, a co za tym idzie brak jest podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie przepisu art. 25 u.w.l.

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 25 października 2018 r., I ACa 255/18

Standard: 19588 (pełna treść orzeczenia)