Zwrotu wydatków nie należy traktować jako wynagrodzenie syndyka

Choć ustawodawca umiejscawia art. 162 ust. 3 wśród regulacji dotyczących wynagrodzenia syndyka, to treść u.p.u.n. nie daje podstaw prawnych do przyjęcia, by zwrot wydatków traktować jako wynagrodzenie syndyka, czy element tego wynagrodzenia.

Ponadto charakter wydatków koniecznych już z samej nazwy świadczy o tym, że są to wydatki niezależne od wynagrodzenia. Po pierwsze dlatego, że owe koszty przyznawane są oddzielnie i to po warunkiem, że uzna je sędzia-komisarz, po drugie - i co jest bardzo istotne z punktu widzenia rozpatrywanej sprawy - zwrot kosztów przyznawany jest bez względu na osiągnięte wynagrodzenie. W świetle zasad ustalania wynagrodzenia syndyka wartość poniesionych kosztów nie wpływa zatem na ostateczną wartość usługi syndyka i nie stanowi elementu zapłaty.

Aby natomiast uznać daną czynność jako świadczenie (sprzedaż) usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynność ta musi się mieścić w katalogu wymienionym w art. 5 ust. 1 u.p.t.u., a więc uznanie danego świadczenia za odpłatne świadczenie, zależy od istnienia stosunku prawnego pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a ponadto za wykonanie usługi winno zostać wypłacone wynagrodzenie. Pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni związek.

Tym samym odpada warunek konieczny dla uznania danej czynności za mieszczącą się w katalogu wymienionym w art. 5 ust. 1u.p.t.u. w postaci świadczenia usługi na rzecz upadłego, gdyż owe czynności służą jedynie komfortowi syndyka w wykonywaniu przez niego zakreślonych ustawą i postanowieniem sądu upadłościowego czynności, takie jak dojazdy własnym samochodem syndyka na miejsce związane z prowadzonym postępowaniem upadłościowych, za które przysługuje mu zwrot wydatków na podstawie art. 162 ust. 3 u.p.u.n, o ile uzna je sędzia-komisarz.

W konsekwencji, uznać należy, że czynności syndyka, w wyniku których otrzymuje on zwrot poniesionych na nie wydatków, nie są świadczeniem usług, a zwrotu tych wydatków nie wlicza się do podstawy opodatkowania.

Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 26 października 2016 r., I SA/Gd 988/16

Standard: 18978 (pełna treść orzeczenia)