Zasady udzielania urlopu wypoczynkowego
Udzielenie urlopu przez pracodawcę (art. 161 k.p.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego, którego to prawa pracownik nie może się zrzec (art. 152 k.p.);
pracodawca jest obowiązany udzielić pracownikowi urlopu wypoczynkowego w tym roku kalendarzowym, w którym pracownik uzyskał do niego prawo (art. 161 k.p.);
urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów ustalonym przez pracodawcę z uwzględnieniem wniosków pracowników i konieczności zapewnienia normalnego toku pracy, a w razie nieustalenia planu urlopów w określonych okolicznościach - termin urlopu ustala pracodawca po porozumieniu z pracownikiem (art. 163 § 1 i 1[1] k.p.);
urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym zgodnie z art. 163 k.p. należy pracownikowi udzielić najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego (art. 168 k.p.),
w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny (art. 171 § 1 k.p.).
Wyrok SA w Katowicach z dnia 26 lutego 2013 r., III APa 42/12
Standard: 23087 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z art. 154[2] § 1 KP urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu.
Może powstać pytanie, czy dopuszczalna jest sytuacja, w której w jednym dniu kalendarzowym pracownik pracował i jednocześnie rozpoczyna urlop wypoczynkowy. Odpowiedź jest pozytywna. Stawiana kwestia dotyczy tylko rozkładu pracy z tzw. zmianą nocną (trzecią od 22.00 do 6.00). Wątpliwość nie rodzi się przy zmianach pierwszej i drugiej, czyli od 6.00 do14.00 i od 14.00 do 22.00. Rozkład trzeciej zmiany z pracą w kolejnym dniu kalendarzowym nie powinien stanowić argumentu rozstrzygającego, gdyż rozwiązanie ustawowe stanowi, że urlopu udziela się wyłącznie na te dni, które są dla pracownika dniami pracy, co ma nawet ten skutek, że urlop udzielany jest w wymiarze tylu godzin, ile w danym dniu pracownik powinien przepracować. Innymi słowy, o początku urlopu decyduje rozkład czasu pracy pracownika. W konsekwencji znaczenie ma początek kolejnej doby pracowniczej, a nie ta sama doba kalendarzowa. Do celów rozliczenia czasu pracy przez dobę należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy - art. 128 § 3 pkt 1 KP.
Wyrok SN z dnia 4 listopada 2010 r., II PK 116/10
Standard: 18838 (pełna treść orzeczenia)