Pomoc społeczna jako polityka społeczna państwa
Pomoc społeczna jako polityka społeczna państwa (art. 2 u.p.s.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Norma art. 2 ust. 1 u.p.s. określa cele pomocy społecznej jako instytucji polityki społecznej państwa i nie stanowi źródła samodzielnych roszczeń dla ubiegających się o pomoc.
Wydając decyzję z zakresu pomocy społecznej organ powinien kierować się przesłankami ustawowymi, w tym także zasadami zawartymi w art. 3 ust. 3 i 4 u.p.s., dostosowując rodzaj i rozmiar świadczeń do okoliczności.
Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2023 r., I OSK 561/22
Standard: 85184 (pełna treść orzeczenia)
Pomoc społeczna stanowi instytucję polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości (art. 2 ust. 1 u.p.s.). Stąd też warunkiem korzystania z pomocy społecznej jest w pierwszej kolejności ustalenie, że jej udzielenie nastąpiło w ściśle określonym celu, jakim jest przezwyciężenie trudnej sytuacji życiowej a następnie stwierdzenie, że udzielenie pomocy jest konieczne z uwagi na fakt, iż osoba wnioskująca nie może własnymi zasobami i możliwościami przezwyciężyć trudnej sytuacji, w jakiej się znalazła.
Z powyższego wynika, że pomoc społeczna powinna zostać udzielona dopiero wtedy, gdy jednostka w sytuacji kryzysowej przestaje być samowystarczalna (zasada subsydiarności). Ustawodawca nie definiuje z oczywistych względów pojęcia "trudnych sytuacji życiowych", podaje jedynie najczęstsze powody ich powstawania (art. 7 u.p.s.). Tym samym ocena zaistnienia tej przesłanki należy do organów pomocy społecznej, które przy załatwianiu sprawy powinny w myśl art. 100 ust. 1 u.p.s. kierować się przede wszystkim dobrem osób korzystających z pomocy społecznej i ochroną ich dóbr osobistych.
Wyrok WSA z dnia 23 maja 2018 r., II SA/Po 1090/17
Standard: 85636 (pełna treść orzeczenia)