Zażalenie na postanowienie o uznaniu ugody za niedopuszczalną (art. 184 k.p.c.)

Na wydane przez sąd rejonowy w postępowaniu pojednawczym postanowienie o uznaniu ugody za niedopuszczalną (art. 184 k.p.c.) przysługuje zażalenie.

Uznanie przez sąd rejonowy ugody za niedopuszczalną może być wynikiem wadliwości. Błąd może polegać na nieprawidłowej kwalifikacji charakteru sprawy, na skutek uznania jej niesłusznie za sprawę cywilną, której natura prawna wyłącza zawarcie ugody. Wadliwość może też dotyczyć oceny treści ugody z punktu widzenia kryteriów wyszczególnionych w art. 184 k.p.c.

Z tego wynika, że mogą w grę wchodzić okoliczności charakterystyczne dla gravamen jako ogólnej racji zaskarżalności orzeczeń. Ten stan rzeczy daje podstawę do rozważenia zagadnienia z punktu widzenia art. 394 § 1 k.p.c., według którego zażalenie do sądu rewizyjnego przysługuje na postanowienie sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie.

Postanowienie sądu rejonowego uznające ugodę za niedopuszczalną kończy postępowanie w sprawie. Kończy ono postępowanie w tym sensie, że eliminuje możliwość zawarcia ugody. Ponadto kończy "postępowanie w sprawie", a skoro ustawodawca nie czyni żadnych rozróżnień, to także - "postępowanie pojednawcze" (art. 184-186 k.p.c.).

Nie ma podstaw do wniosku, że normalnym remedium na uznanie ugody za niedopuszczalną może być i jest "następne wniesienie pozwu". Nie ma również oparcia w tekstach obowiązującego prawa - jak była już o tym mowa - stanowisko, według którego postanowienie o uznaniu ugody za niedopuszczalną kończy tylko "postępowanie we wstępnej fazie sprawy".

Uchwała SN z dnia 18 czerwca 1985 r., III CZP 28/85

Standard: 18327 (pełna treść orzeczenia)