Zażalenie na odmowę zwolnienia biegłego od wykonywania obowiązku biegłego (art. 280 k.p.c.)

Biegłemu nie przysługuje zażalenie na postanowienie sądu odmawiające zwolnienia go od wykonywania obowiązku biegłego.

Odmowa zwolnienia osoby wyznaczonej na biegłego od włożonego na nią obowiązku ani nie jest postanowieniem końcowym sprawy, ani też nie została wymieniona w katalogu objętym punktami od 1 do 11 wspomnianego wyżej przepisu. Biegłemu przysługuje zażalenie tylko w razie skazania go na grzywnę (art. 394 § 1 pkt 5 k.p.c.) oraz w przedmiocie wynagrodzenia (art. 384 § 1 pkt 3 k.p.c.), brak zaś jakichkolwiek przekonywających argumentów przemawiających za wykładnią rozszerzającą tych przepisów.

Skarżący, który nie jest biegłym z listy sądowej, przedstawił dostateczne dowody do zwolnienia go z pełnienia obowiązku biegłego. Chodzi tu bowiem o osobę w wieku emerytalnym, a mimo to pracującą w zakresie swej specjalności. Można więc przyjąć, że dodatkowe funkcje, jak np. objęcie obowiązków biegłego sądowego, stanowi dla niego przeciążenie szkodliwe dla zdrowia. Dlatego też nie będzie można w stosunku do skarżącego wyciągać konsekwencji z powodu niezastosowania się przez niego do poleceń sądu i nieopracowania opinii przez skazanie go na grzywnę na podstawie art. 287 k.p.c. W razie takiego skazania skarżącemu przysługiwałby środek odwoławczy, o którym mowa z art. 394 § 1 pkt 5 k.p.c. W ten sposób biegły ma zapewnioną kontrolę instancyjną co do trafności decyzji z art. 280 k.p.c., odmawiającej zwolnienia go z pełnienia obowiązków biegłego w danej sprawie.

Postanowienie SN z dnia 15 lipca 1969 r., II CZ 78/69

Standard: 18302 (pełna treść orzeczenia)