Wyrok z dnia 2014-12-16 sygn. I SA/Wr 2215/14

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anetta Chołuj, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Borońska (sprawozdawca), Sędzia WSA Marta Semiczek, Protokolant starszy asystent sędziego Katarzyna Gierczak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 grudnia 2014 r. ze skargi Przedsiębiorstwa Budowlanego A sp. z o.o. w O. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi Przedsiębiorstwa Budowlanego "A" Sp. zo.o. (dalej: skarżąca) w O. jest interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w P., wydana z upoważnienia Ministra Finansów, z dnia [...] r., nr [...], dotycząca opodatkowania podatkiem VAT czynności skarżącej, polegających na reprezentowaniu i prowadzeniu spraw spółki komandytowej, w której skarżąca jest komplementariuszem.

Wnioskiem z dnia 26 marca 2014 r. Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług. W wniosku wskazała, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jedynym komplementariuszem w spółce Przedsiębiorstwo Budowlane "A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej Sp.k), posiadającym wyłączne prawo do reprezentowania Sp.k i prowadzenia jej spraw. Zgodnie z umową Sp.k wnioskodawcy przysługuje 1% udziału w zyskach. Ponadto, również zgodnie z umową s Sp.k komplementariuszowi prowadzącemu sprawy Sp.k przysługuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw w spółce. Zasady wynagradzania za prowadzenie spraw spółki, wysokość wynagrodzenia oraz moment, od którego to wynagrodzenie przysługuje ustalane są w drodze jednomyślnej uchwały wszystkich komandytariuszy oraz komlementariuszy. Pomiędzy wnioskodawcą (komplementariuszem Sp.k.) a Sp.k. nie została zawarta żadna umowa cywilnoprawna na podstawie której wnioskodawca byłby zobowiązany do wykonywania czynności zarządczych na rzecz Sp.k.

W związku z powyższym skarżąca Spółka zadała pytanie, czy czynności wykonywane na rzecz Sp.k przez Spółkę jako jej komplementariusza. polegające na prowadzeniu spraw Sp.k., za które otrzymuje on wynagrodzenie na podstawie uchwały wspólników będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?

W opinii skarżącej Spółki czynności wykonywane przez nią jako komplementariusza na rzecz Sp.k., polegające na prowadzeniu spraw Sp.k., nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, jako czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają tylko te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno przedmiotowy jak i podmiotowy warunek opodatkowania, tzn.: dokonana została czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT (np. odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju) oraz czynności tej dokonał podmiot występujący przy realizacji tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT. Niespełnienie jednej z powyższych przesłanek, np. wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu VAT przez podmiot niewystępujący przy realizacji tej czynności w charakterze podatnika (nawet jeśli jest on podatnikiem VAT z innego tytułu), skutkuje brakiem opodatkowania podatkiem VAT.

Skarżąca podkreśliła, że podstawą prowadzenia przez nią spraw Sp.k , jak i pobierania z tego tytułu wynagrodzenia, jest wyłącznie umowa spółki i przepisy prawa określające jej obowiązki jako komplementariusza. Stosunek Sp.k. do skarżącej spółki jest w tym zakresie identyczny, jak wspólnika spółki jawnej do tej spółki. Komplementariusz spółki komandytowej ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Co do zasady, za prowadzenie spraw spółki komandytowej wspólnicy nie otrzymują wynagrodzenia, jednakże skoro prowadzenie spraw jest obowiązkiem, ale również prawem wspólnika (w tym przypadku, Spółki jako komplementariusza Sp.k.) wspólnicy spółki komandytowej mogą ustalić odmienne zasady dopuszczające wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki. Takie rozwiązanie zostanie przyjęte w Sp.k. - Spółka, z tytułu prowadzenia spraw Sp.k. (tj. z tytułu wykonywania praw i obowiązków komplementariusza), będzie otrzymywała wynagrodzenie, przyznawane na podstawie umowy Sp.k. Czynności wykonywane przez Spółkę, pełniącą rolę komplementariusza, na rzecz Sp.k., będą zatem realizacją praw i obowiązków w zakresie prowadzenia spraw Sp.k., przewidzianych w przepisach KSH, wynikających z relacji korporacyjnych pomiędzy Spółką a Sp.k. a nie wykonywaniem przez Spółkę działalności gospodarczej na podstawie stosunku cywilnoprawnego. Spółka realizując na rzecz Sp.k. czynności komplementariusza nie będzie zatem występowała w charakterze podatnika podatku VAT. Czynności wykonywane przez Spółkę jako komplementariusza na rzecz Sp.k. nie będą tym samym świadczeniem usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Ponadto, pomiędzy Spółką a Sp.k. nie zostanie zawarta żadna umowa cywilnoprawna dotycząca czynności wykonywanych przez Spółkę jako komplementariusza. W związku z powyższym, czynności wykonywane przez Spółkę jako komplementariusza na rzecz Sp.k. nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, jako czynności pozostające poza zakresem tego podatku. Na ocenę konsekwencji podatkowych czynności wykonywanych przez Spółkę jako komplementariusza na rzecz Sp.k. bez wpływu pozostaje fakt przyznania Spółce, na podstawie umowy Sp.k., wynagrodzenia za realizację tych czynności. W analizowanym zdarzeniu przyszłym Spółka, pomimo przyznanego wynagrodzenia, nie będzie podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzeniem spraw Sp.k., w której będzie komplementariuszem. Trudno bowiem uznać, iż istnieje stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami, skoro są to czynności wykonywane wewnątrz spółki (Sp.k.) przez jej wspólnika (Spółkę), w ramach obowiązków przewidzianych przepisami KSH, a nie czynności wykonywane na podstawie umowy cywilnoprawnej.

W interpretacji indywidualnej z [...] r. Minister Finansów, z upoważnienia którego działał Dyrektor Izby Skarbowej w P., uznał stanowisko skarżącej Spółki za nieprawidłowe;

W uzasadnieniu powołał się na art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm. ) –dalej:u.p.t.u. i wskazał, że w sprawie Spółka będzie komplementariuszem spółki komandytowej. Z uwagi na powyższe, do rozstrzygnięcia pozostaje kwestia, czy powyższy fakt powoduje, iż czynności wykonywane przez Spółkę są wykonywaną samodzielnie działalnością gospodarczą, a nie realizowaniem uprawnień właścicielskich.

Następnie organ wskazał, że zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.)- dalej: KSH, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 KSH). Z kolei, art. 121 § 1 KSH stanowi, iż komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba, że umowa spółki stanowi inaczej. A zatem, to komplementariusz jest, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki. W myśl art. 103 KSH w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej. Dlatego też zastosowanie będzie miał przepis art. 39 § 1 KSH, zgodnie z którym każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Zgodnie natomiast z art. 46 KSH, za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z przywołanych uregulowań, zdaniem organu wynika, iż Kodeks spółek handlowych przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie ksh stanowi, iż z tytułu realizacji powyższego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. W sprawie, Spółce, za prowadzenie spraw Sp.k. - jako komplementariuszowi - będzie przysługiwało wynagrodzenie. Prawo komplementariusza (Spółki) do otrzymania wynagrodzenia za prowadzenie spraw Sp.k. będzie przewidywała umowa spółki komandytowej. Zatem w przedmiotowej sprawie relacje pomiędzy Sp.k. a Spółką wykroczyły poza zwykłe relacje spółka - wspólnik, uregulowane w kodeksie spółek handlowych. W związku z powyższym, w opinii tut. Organu, zasadne jest uznanie, iż strony łączy stosunek cywilnoprawny (umowa), wynikający z podjętego przez Spółkę zobowiązania do prowadzenia spraw i reprezentacji Sp.k. oraz ze zobowiązania się przez Sp.k. do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Spółki z tytułu wykonywanych przez nią usług.

Zgodnie z art. 31 § 1 KSH, wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika). Powyższe oznacza, iż komplementariusz odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki solidarnie w sposób subsydiarny, lecz bez ograniczeń (stosownie do cytowanego wyżej art. 102 KSH), ponosząc ryzyko ekonomiczne. Zważywszy na taki sposób uregulowania odpowiedzialności w Kodeksie spółek handlowych stwierdzić należy, że działalność usługodawcy będącego komplementariuszem powoduje odpowiedzialność u niego wobec osób trzecich za zobowiązania spółki komandytowej. Wskazanie na powyższe jest istotne, bowiem kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego jest jednym z wyróżników prowadzenia działalności gospodarczej.

Reasumując, zdaniem organu, czynności polegające na prowadzeniu spraw i reprezentowaniu spółki komandytowej przez jej komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 ustawy, wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą. W konsekwencji powyższego, wynagrodzenie za reprezentowanie i prowadzenie spraw Sp.k. wypłacane komplementariuszowi (Spółce) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pismem z 10 lipca 2014 r. Skarżąca wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na to wezwanie, Minister Finansów pismem z 1 sierpnia 2014r., stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej.

W skardze złożonej na ww. interpretację indywidualną skarżąca wniosła o jej uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania. Zaskarżonej interpretacji zarzuciła naruszenie art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. w związku z art. 8 ust. 1 u.p.t.u., poprzez ich błędną wykładnię, polegającą na uznaniu, iż prowadzenie spraw i reprezentowanie spółki komandytowej przez jej komplementariusza zgodnie z przepisami KSH, wykonywane za wynagrodzeniem przewidzianym w umowie spółki komandytowej, są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u., wykonywanymi przez podatnika wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, i w konsekwencji ich niewłaściwe zastosowanie skutkujące uznaniem, że czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Przepisy te narusza także przyjęcie, że komplementariusz, prowadzący za wynagrodzeniem sprawy spółki na podstawie umowy spółki działa przy wykonywaniu tych czynności w charakterze podatnika od towarów i usług. Skarżąca podkreśliła, że posiadany przez nią status czynnego podatnika podatku VAT nie jest wystarczający do stwierdzenia, że także w zakresie czynności prowadzenia spraw Sp.k. działa on w charakterze podatnika od towarów i usług. Przypisanie mu działania w takim charakterze wymagałoby wykazania, że jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową.

Strona w uzasadnieniu podkreślała, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest spełnienie zarówno przesłanek podmiotowych, jak i przedmiotowych opodatkowania tym podatkiem. Wbrew stanowisku organu podatkowego, prowadzenie w opisanym przypadku przez komplementariusza spraw spółki nie stanowi usługi, bowiem czynności te nie są wykonywane w warunkach działalności gospodarczej, lecz wynikają z realizacji jego uprawnień właścicielskich. Zgodnie bowiem z art. 39 § 1 KSH w zw. z art. 121 § 2 KSH jedyny komplementariusz spółki komandytowej ex lege jest zobligowany do prowadzenia spraw spółki. Stąd też czynności podejmowane przez niego w tym zakresie należą do uprawnień i obowiązków wynikających z uczestnictwa w spółce. Skarżąca wskazała, że jakkolwiek z art. 46 KSH wynika, że za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia, to uwzględnić należy także brzmienie art. 37 § 1 KSH, z którego wynika, że przepisy rozdziału KSH regulującego stosunki wewnętrzne spółki komandytowej mają zastosowanie dopiero w sytuacji, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej. Tym samym przepis art. 46 KSH, mając charakter dyspozytywny, pozostawia swobodę ustanawiania wynagrodzenia dla wspólnika prowadzącego sprawy spółki. W takim wypadku pierwszeństwo znajdują zgodne oświadczenia woli stron, zawarte w umowie spółki. Ponadto, jak wskazała skarżąca spółka, prowadzenie spraw spółki polega na podejmowaniu czynności faktycznych zmierzających do osiągnięcia wspólnego celu wspólników, toteż trudno je uznać za prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej przez skarżącą spółkę.

Podkreślono też w skardze, że skarżącej nie łączy ze Sp.k. żadna umowa o charakterze cywilnoprawnym (zobowiązaniowym) zaś Sp. k. nie zobowiązała się do wypłacenia wynagrodzenia na rzecz Spółki z tytułu wykonywanych przez nią usług, ale źródłem wynagrodzenia skarżącej jest umowa Sp. k. i uchwała wspólników. Zauważono też, że uchwała ta stanowi jedynie wewnętrzny akt organizacyjny, wywołujący skutki jedynie w wewnętrznych stosunkach Sp.k.

Skarżąca stwierdziła, że nie kwestionuje subsydiarnej odpowiedzialności komplementariusza za zobowiązania Sp. k., ale zwróciła uwagę, że odpowiedzialność ta w pierwszej kolejności ciąży jednak na Sp.k.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga jest niezasadna.

Spór w niniejszej sprawie dotyczy ustalenia, w jakim charakterze - z punktu widzenia podatku od towarów i usług - działa komplementariusz otrzymujący od Sp.k. wynagrodzenie za prowadzenie spraw i reprezentowanie spółki.

W ocenie Skarżącej prowadząc sprawy Sp.k. jako komplementariusz nie działa ona w charakterze podatnika VAT, ale realizuje uprawnienia właścicielskie, wynikające z uczestnictwa w spółce. Natomiast zdaniem Ministra Finansów, Skarżąca jako komplementariusz, świadczy na rzecz Sp.k. usługi podlegające opodatkowaniu.

W ocenie Sądu stanowisko organu interpretacyjnego jest prawidłowe.

W tym miejscu zauważyć należy, że tożsamy problem był przedmiotem wypowiedzi Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 876/13, którym NSA uchylił powoływany przez Stronę wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 grudnia 2012r. I SA/Wr 1363/12 . Stanowisko to podtrzymał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyrokach z dnia 11 lipca 2014r. , sygn. akt III SA/Wa 283/14 i z dnia 17 września 2014 r., sygn. akt III WA 598/14. Sąd orzekający w niniejszej sprawie aprobuje w całości pogląd NSA wyrażony we wskazanym wyżej orzeczeniu i przyjmuje za swój, i w ślad za tym wyrokiem wskazuje, co następuje.

Za trafne należy uznać stanowisko organu interpretującego, wedle którego czynności polegające na prowadzeniu spraw i reprezentowaniu spółki komandytowo-akcyjnej przez jej komplementariusza będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 u.p.t.u., wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Niewątpliwie, czego nie kwestionuje sama skarżąca, rodzaj wykonywanych przez nią czynności polegających na prowadzeniu spraw i reprezentowaniu Sp. k. odpowiada charakterystyce czynności uznawanych za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u. Sąd to bowiem głownie czynności polegające na administrowaniu i zarządzie Sp.k. Nie ma także wątpliwości, że w opisanym przypadku jest to czynność odpłatna, jako że z tytułu wykonywania ww. czynności skarżąca spółka jest uprawniona do otrzymania wynagrodzenia. Słusznie, zdaniem Sądu, w rozpoznawanej sprawie organ udzielający interpretacji uznał, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy wypłacanym przez Sp.k. na rzecz komplementariusza wynagrodzeniem , a świadczeniem przez niego usługi, o jakiej mowa powyżej, co jest warunkiem uznania świadczenia za odpłatne.

W tym miejscu zauważyć należy, że istotnie, jak wskazuje strona skarżąca, z art. 46 KSH wynika, iż za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia, przy czym zgodnie z art. 37 § 1 KSH przepisy Rozdziału 3 (regulującego stosunki wewnętrzne spółki) mają zastosowanie, o ile umowa spółki nie stanowi inaczej. Nieodpłatność czynności prowadzenia spraw spółki przez komplementariusza jest uzasadniona tym, że wykonywanie przez niego obowiązków i uprawnień właścicielskich znajduje odzwierciedlenie w jego prawie do udziału w zysku spółki. Z samych uprawnień właścicielskich wspólnika nie wynika zatem prawo komplementariusza do dodatkowego wynagrodzenia. Powyższe nie wyklucza sytuacji, w której komplementariusz świadczy na rzecz Sp. k. usługi reprezentacji i zarządu za wynagrodzeniem, działając jako czynny podatnik VAT. W niniejszej sprawie, jak wynika z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku o wydanie interpretacji, komplementariusz z tytułu swojego udziału w spółce zachowuje prawo do udziału w zysku, będące emanacją jego uprawnień właścicielskich. Przyznanie komplementariuszowi wynagrodzenie za prowadzenia spraw Sp.k. i jej reprezentację wskazuje natomiast, że zakres ich relacji wykracza poza zwykłe relacje pomiędzy Sp.k. a jej wspólnikiem, uregulowane w KSH. W takim wypadku zasadnie organ uznał, że skarżąca w zakresie czynności, za które otrzymuje wynagrodzenie, nie wykonuje swoich uprawnień właścicielskich, ale świadczy odpłatną usługę jako czynny podatnik podatku VAT, choćby zobowiązanie Sp.k. do zapłaty wynagrodzenia za te czynności zostało wyrażone w umowie spółki.

Należy zgodzić się z poglądami wyrażonymi w cytowanych wyżej orzeczeniach NSA i WSA, iż czynności opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanowią formę wykonywania działalności gospodarczej polegającej na bezpośrednim zarządzaniu spółką, która wiąże się ze świadczeniem usług o charakterze administracyjnym. Istnieje bezpośredni związek między wynagrodzeniem komplementariusza a jego usługami, ryzyko gospodarcze ponosi również komplementariusz i działalność wnioskodawcy w zakresie świadczonych przez niego usług ma charakter niezależny. Mamy tu także do czynienia z bezpośrednim konsumentem - odbiorcą świadczenia (tj. spółką) odnoszącym z niego korzyść. Pogląd taki znajduje swoje uzasadnienie także w przepisach kodeksu spółek handlowych, to jest w przepisach art. 125 i art. 31 w związku z art. 126 § 1 KSH Trudno bowiem uznać, że relacja łącząca komplementariusza z Sp.k. jest tożsama ze stosunkiem pracodawca – pracownik, a tylko wówczas można zasadnie twierdzić, że ryzyko gospodarcze ponosi wyłącznie spółka komandytowo – akcyjna. Podnieść dodatkowo należy, że w piśmiennictwie wskazuje się na niemożność wydawania komplementariuszowi wiążących poleceń przez akcjonariuszy spółki komandytowo – akcyjnej (por. R. Szyszko, Analiza konstrukcji spółki komandytowo-akcyjnej z udziałem spółki z o.o. jako jedynego komplementariusza (sp. z o.o., Sp.k.) na gruncie prawa handlowego, "Monitor Prawniczy" 2010, nr 9, s. 484 i n.). Wyłącza to zatem zastosowanie art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE, a dalej nie można się zgodzić z zarzutem niewłaściwej implementacji przez polskiego ustawodawcę art. 10 dyrektywy 2006/112/WE w postaci art. 15 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u.

Warto przypomnieć, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w licznych wyrokach stwierdził, że działalność polegająca wyłącznie na obejmowaniu i posiadaniu udziałów w innych podmiotach gospodarczych w ramach spółki holdingowej nie spełnia kryterium "wykorzystywania" własności dóbr w celu uzyskiwania dochodu, albowiem dywidendy uzyskane z tego tytułu są rezultatem jedynie posiadania danego dobra (akcji, udziałów), a nie jego wykorzystywania, jak tego wymaga Dyrektywa Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L z 1977 r. Nr 145 s. 1) - obecnie Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347 s.1) (również wyrok z 22 czerwca 1993 r. w sprawie C-333/91 Sofitam, z 6 lutego 1997 r. w sprawie C-80/95 Harnas & Helm oraz z 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne). Podobne stanowisko zostało również przedstawione w wyroku z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 EDM, w którym stwierdził, iż podejście takie musi mieć konsekwentnie zastosowanie także do sprzedaży takich udziałów (por. także wyroki TS UE z 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Welcome Trust, z 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01 KapHag, z 8 lutego 2007 r. w sprawie C-435/05 Investrand oraz z 29 października 2009 r. w sprawie C-29/08 AB SKF).

Jednakże inaczej sytuacja wygląda, gdy udziałowi finansowemu spółki holdingowej towarzyszy pośrednia lub bezpośrednia ingerencja w zarządzanie spółką zależną. Wówczas takie uczestniczenie w zarządzaniu stanowi działalność gospodarczą, a co za tym idzie, świadczenie usług administracyjnych, księgowych, handlowych i technicznych przez spółkę holdingową na rzecz jej spółek zależnych stanowi transakcje podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (np. wyroki TSUE w sprawie C-142/99 Floridienne, C-16/00 Cibo Participations (pkt. 20, 21) oraz C-29/08 AB SKF). Aktualność tych rozstrzygnięć Trybunał podkreślił w wyroku z 6 września 2012 r. w sprawie C-496/11 Portugal Telecom SGPS SA (pkt 33, 34).

Dodatkowo w sprawie C-16/00 Cibo Participations Trybunał zauważył, że "jasno wynika z pkt. 19 wyroku w sprawie Floridienne and Berginvest, że bezpośrednie lub pośrednie zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi jest uważane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 szóstej dyrektywy, gdy pociąga ono za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu VAT na mocy art. 2 tej dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową taką jak Cibo dla spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych" (pkt 19-21).

W konsekwencji niesłusznie Skarżąca wywodzi, że wykonywanie przez komplementariusza (będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) na rzecz Sp.k. czynności prowadzenia spraw i reprezentowania spółki w zamian za określone wynagrodzenie, nie może być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., ponieważ stanowią one jedynie realizację uprawnień właścicielskich.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, iż brak jest w rozpoznawanej sprawie przesłanek do uwzględnienia skargi i w związku z tym należało ją oddalić na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. Nr 270 ze zm.).