Postanowienie z dnia 2015-05-28 sygn. II FSK 2899/12

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej wniosku P. O. o uzupełnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 2899/12 oddalającego skargę kasacyjną P. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2012 r. sygn. akt VIII SA/Wa 80/12 w sprawie ze skargi P. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn postanawia: oddalić wniosek o uzupełnienie wyroku.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2015 r. sygn. akt II FSK 2899/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę P.O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2012 r., o sygn. akt VIII SA/Wa 80/12 w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.

W piśmie z dnia 12 marca 2015 r. pełnomocnik Skarżącego na podstawie art. 157 § 1 w zw. z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; zwana dalej : "p.p.s.a.") wniósł o uzupełnienie wyroku z dnia 22 stycznia 2015 r. o sygn. akt II FSK 2899/12 poprzez rozstrzygnięcie zasadności podniesionego w skardze kasacyjnej zarzutu dotyczącego naruszenia art. 1 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768, dalej zwana: "u.p.s.d."). W uzasadnieniu pełnomocnik podatnika wskazał, że w skardze kasacyjnej podniósł dwa zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego stanowiące niezależne podstawy wniosku skarżącego o uchylenie wyroku sądu I instancji, tj. naruszenie poprzez niewłaściwe zastosowanie (i) art. 6 ust. 3 u.p.s.d. oraz (ii) art. 1 ust. 1 pkt 2 u.p.s.d. Jego zdaniem Sąd w wydanym wyroku i uzasadnieniu do niego rozstrzygnął wyłącznie w odniesieniu do pierwszego zarzutu Skarżącego dotyczącego naruszenia art. 6 ust. 3 u.p.s.d. W żaden sposób nie odniósł się do drugiego zarzutu skarżącego dotyczącego naruszenia art. 1 ust. 1 pkt 2 u.p.s.d., związanego z uchyleniem się przez darczyńcę od skutków oświadczenia woli. Żądaniem Skarżącego wnoszącego skargę kasacyjną było rozpoznanie przez sąd wszystkich podniesionych przez skarżącego zarzutów. Z tego względu skarżący wniósł o uzupełnienie wyroku przez Sąd w tym zakresie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje :

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 157 § 1 p.p.s.a. strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu – a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia – zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 stycznia 2015 r. orzekł o całości skargi kasacyjnej, która zgodnie z jego pkt 1 została oddalona, natomiast w pkt 2 Sąd orzekł o kosztach postępowania kasacyjnego. Nie doszło zatem do naruszenia art. 157 § 1 p.p.s.a., gdyż wydany wyrok jest kompletny i zawiera wymagane prawem elementy. Z uzasadnienia rozpatrywanego wniosku wynika, że pełnomocnik skarżącego domaga się w istocie uzupełnienia uzasadnienia o dodatkowe elementy. Tego rodzaju żądanie jest niedopuszczalne w świetle art. 157 § 1 p.p.s.a. W literaturze oraz orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że w oparciu o art. 157 § 1 p.p.s.a. uzupełnić można jedynie wyrok, a nie jego uzasadnienie. Podkreśla się, że wskazuje na to przede wszystkim wykładnia gramatyczna tego przepisu. Za prezentowanym poglądem przemawia także wykładnia celowościowa, gdyż uzasadnienie podporządkowane jest pewnym założeniom metodycznym, o których decyduje sporządzający je skład sędziowski rozstrzygający sprawę. Złożony wobec tego na podstawie art. 157 § 1 p.p.s.a. wniosek o uzupełnienie wyroku nie może zmierzać do zmiany czy też uzupełnienia treści merytorycznej jego uzasadniania (por. t. 4 w B. Dauter, Komentarz do art.157 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, publ. LEX/el, jak również postanowienia NSA : z dnia 10 marca 2008 r., w sprawie II Oz 1361/07, publ. LEX nr 348205, z dnia 27 maja 2011 r.,w sprawie II FSK 2067/09, publ. LEX nr 795354). W rezultacie złożony wniosek o uzupełnienie wyroku, a w rzeczywistości wniosek o uzupełnienie uzasadnienia wyroku o dodatkowe elementy nie może więc zasługiwać na uwzględnienie.

W związku z tym Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 157 § 1 oraz w związku z art. 193 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.