Postanowienie z dnia 2013-10-31 sygn. IV CNP 34/13

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt IV CNP 34/13

POSTANOWIENIE

Dnia 31 października 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Mirosław Bączyk

w sprawie ze skargi powódki

o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w G.

z dnia 13 września 2012 r.,

w sprawie z powództwa E. G.

przeciwko P. Wyższej Szkole Nauk Stosowanych

o zapłatę,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 31 października 2013 r.,

1. odrzuca skargę;

2. zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 300 (trzysta) zł tytułem zwrotu kosztów wywołanych wniesieniem skargi.

UZASADNIENIE

Powódka E. G. złożyła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 13 września 2012 r. Zdaniem skarżącej, wyrok ten narusza postanowienia art. 505⁹ § 1¹ pkt 1 i 2 k.p.c. i art. 505¹¹ § 1 k.p.c. w zw. z art. 505⁹ § 1¹ pkt 1 i pkt 2 k.p.c., powódce nie służą inne środki prawne, które mogłyby być skierowane przeciwko temu wyrokowi, a ponadto wyrok ten spowodował szkodę majątkową w majątku powódki, bliżej opisaną na s. 2 skargi.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Jednym z istotnych (tzw. konstrukcyjnych) elementów skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego roszczenia jest uprawdopodobnienie szkody spowodowanej przez wydanie zaskarżonego orzeczenia (art. 424⁵ § 1 pkt 4 k.p.c.). W judykaturze Sądu Najwyższego poświęcono sporo uwagi temu wymogowi formalnemu skargi. Wprawdzie skarżąca wskazuje na to, że szkoda została spowodowana wydaniem zaskarżonego orzeczenia, przy czym określa jednak ten uszczerbek majątkowy jako „utratę poniesionych przez nią kosztów procesu w postaci opłaty od pozwu” oraz „obowiązek zapłaty przez skarżącą na rzecz pozwanej kwoty 1.000 zł tytułem zwrotu kosztów za obie instancje” (s. 2 skargi). Tymczasem uprawdopodobnienie szkody (uszczerbku majątkowego), polegające na zapłacie kosztów sądowych zasądzonych prawomocnym orzeczeniem (kwestionowanym skargą), nie stanowi szkody w rozumieniu art. 424⁵ § 1 pkt 4 k.p.c. (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2012 r., II CNP 6/12, nie publ. oraz inne orzeczenia podane w tym postanowieniu).

Szkodę w rozumieniu art. 424⁵ § 1 pkt 4 k.p.c. nie może stanowić także „utrata dochodzonego pozwem wynagrodzenia w wysokości 3.007 zł”. Uprawdopodobnienie wystąpienia szkody istniejącej już w chwili wniesienia skargi wymaga przedstawienia odpowiedniego wywodu (a nie tylko ogólnej konstatacji), wskazującego wyraźnie na to, że szkoda została wyrządzona w określonym czasie i postaci oraz pozostaje w związku przyczynowym z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, z. 718, poz. 141).

Brak zatem spełnienia wymagania skargi, określonego w art. 424⁵ § 1 pkt 4 k.p.c., powoduje jej odrzucenie (art. 424⁸ § 1 k.p.c.).

Niezależnie od tego należy stwierdzić, że nieuzasadnione jest twierdzenie skarżącej, iż zaskarżony wyrok Sądu drugiej instancji został wydany z naruszeniem przepisów dotyczących postępowania uproszczonego, tj. przepisów art. 505⁹ § 1¹ k.p.c. i art. 505¹¹ § 1 k.p.c. W apelacyjnym postępowaniu uproszczonym będzie miał na pewno zastosowanie m.in. przepis art. 382 k.p.c., ponieważ w tym zakresie przepisy art. 505⁹ - 505¹³ k.p.c. nie stanowią inaczej i nie wykluczają tej reguły postępowania rozpoznawczego aktualnej w zwykłym postępowaniu apelacyjnym. Akcentując ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji, Sąd Okręgowy dokonał innej, prawnej kwalifikacji zawartej między stronami umowy z dnia 6 września 2010 r. i przyjął prawną skuteczność rozwiązania tej umowy w świetle art. 746 k.c. (w zw. z art. 750 k.c.) z prawnymi konsekwencjami dla stron ujawnionymi w treści rozstrzygnięcia.

Odrzucając skargę jako niedopuszczalną (art. 424⁸ § 1 k.p.c.), Sąd Najwyższy rozstrzygnął także o kosztach postępowania wywołanego wniesieniem skargi przy uwzględnieniu postanowień art. 98 k.p.c., art. 108 § 1 k.p.c., art. 424¹² k.p.c. i §§ 6, 12 rozporządzenia MS z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).